Bazen Şiiri - Betül Akkavuk

Bazen şair yanım ölüyor evet! !
Bir kelimenin ağırlığı ile belki..
Belki de boğazında düğümleniyordur, anlatmak istedikleri ve öyle ölüyordur.
Belki çöllere düşecek bir aşk yazamayacagindan korktuğu için yavaş yavaş yok oluyordur..
Bazen şair yanım ölüyor evet! !
Bir düş gördüğünü sandığından belki..
Belki de rüyalarında defalarca bir aşka yeniliyordur da kahrindan ölüyordur..
Ah demeye dili varmadan ağzını bıçak kesiyordur..
Bazen şair yanım ölüyor evet! !
Yeterince iyi anlatamayinca dili ağzına dolaniyordur da nefessiz kalıp can veriyordur.
Belki de hic bir şiir, şarkı yetmiyordur da yetersizliğinden yana yana can veriyordur.
Bazen şair yanım ölüyor evet! !
Uzun uzun anlatmaktan yoruldugundan kalp spazmı geciriyordur..
Belki belki kosmaktan siirler boyu yorulmustur da dinlenesi tutmustur öyle komada yatiyordur..
Bazen şair yanım ölüyor evet! !
Öyle büyüleyici akşam üstlerine denk gelmiyordur belki gözlerim.
Bir buluta kafami kaldırıp bakasim tutmamistir belki.
Elini tutmusumdur bir aşkın ama,
Farkında olmak yerine yasamisimdir doyasıya belki.
Bazen şair yanım ölüyor evet! !
Kahvelere eşlik eden sigara kederden degilse yazmanın anlamı yok demisimdir belki kim bilir..
Göğe bakarken başım bir omuza yaslanmissa demek ki,
''Omzunu başımı yaslayacagim kadar geniş tut'' dememe gerek kalmamıştır hayali bir adama.
Ondan susmustur icimin şiirleri.
Belki bazen şair olmaya gerek yoktur..
Seni seviyorum demek yetiyordur.
Yetiyordur da kimselerin ihtiyacı yok ona diye yalnızlıktan ölüyordur.
Bazen şair yanım ölüyor evet! !
Belki şiirler kendiliğinden yaşıyordur bir çift gözde ve her şiir ölen şairin ruhuna bürünüyordur.
(bazen şair yanım ölüyor evet! ! Ve şiir oluyor doğuyor bir aşkın kucağına..)
04042016