Kimler âşık olup ta yüreği ağlamadı
Gözler şelale gibi sonunda çağlamadı
Kor alevler içinde gönlünü dağlamadı
Bende o âşıklardan sadece birisiyim
Ararım bulamasam derdime dermanları
Dert içmeyi şişesinden
Dolaşmayı köşesinden
Gönlümüzü neşesinden
Ben etmedim felek etti
Yar yüzümüz birden solsun
Açık deyin yalan mıdır
Falan filan dolan mıdır
Yoksa bu bir plan mıdır
Size beni inandırın
Ben anlamam öyle böyle
Utanıp arlanmazlara
Sıkılıp darlanmazlara
Kızarıp harlanmazlara
Yüzsüzlere ben ne deyim
Dünya malına tapanlar
Ne kadar seviyorsun beni dedi
Dedim tutkum Trabzonspor kadar
Alıngan sözlerle vay seni dedi
Demezdi bilse Trabzon aşkımı
Aynı kefeye koydum diye onu
Keşke o vedayı etmeseydim girmeseydim gurbet yollarına
Bilseydim ayrılık bu kadar zor valizi alıp yola düşmezdim
Düşünmedim hesaba katmadım dedim gider de dönerim tezden
Bilseydim hasret ateşi yakar, içine düşüp böyle pişmezdim
BİR ŞEHİT NAAŞI GÖRDÜM ANNE
Bir şehit naaşı gördüm anne tıpkı uyuyordu
Seslendim uyan nöbet var kalk bekle bu cennet yurdu
Sanki nöbetlerim bitti sıra sizlerde diyordu
_Biran evvel gitmek için acelem var der gibiydi
_Cenneti âlâda onun bekleyeni var gibiydi
Kurulu düzeni bozan bozana
Arkadan kuyular kazan kazana
Garibe fermanı yazan yazana
Lan böyle adaletin ta içine
Araya nifaklar sokan sokana
Aslında bu şehri hiç sevmiyorum
Seni benden çaldığı için
Terk edip gidesim geliyor da
Fakat her zerresinde senin kokun var
Gül yüzünü göremesem de
Akşam olup yârim sen eve gidince
El sallayıp sana hoşçakal deyince
O an başlar bende derin bir düşünce
Vesvesem artıyor ya sabah olmazsa
Her gece şu aklım hep sende kalıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!