Bayram da Bir Sokak Çocuğu

Bugün, gurbetteki ilk bayramım
en güzel elbiselerimi giyip te yollara düştüm
bir teyze, oğlunun, eskimiş pantolonunu vermiş
bir amca, Eminönünden bir gömlek almıştı
bir de bir ayakkabı uydurmuştum yalın ayaklarıma
ellerimle, saatlerce parlatarak saklamıştım başucumda.

Bugün, gurbette ilk bayramım
Camiilerden tekbir sesleri yayılıyor göklere
kuşlar, gah, en yakın ağaç dallarından
gah, uçarken karşılık vermekte tekbirlere
memleketteki bayram sabahları gibi,
çocuklar, babalar ve onların babaları

Namaz bitti, herkes bayramlaşıyor
her çocuk, bir ele tutkun, sevinçle ayrılı
şimdi, herkes kucaklaşacak birbiriyle, sıkıca
lokumlar, elmalar dağıtılacak camii çıkışında
sonra, mezarlar ziyaret edilecek, topluca
ve, benden yasin okumamı isteyecekler, ezberden;
çünkü, en iyi ben okurum ezberden
ve sonra ceplerime birşeyler bırakıp gidecekler.
ve bayram sabahının ilk kahvaltısı
sonra el öpmeler ve sonrası harçlıklar...

Camii avlusundayım, yapayalnız
ne, öpecek bir el uzandı dudaklarıma,
ne de, öpebileceğim bir yanağın sıcaklığı
birden mahzunlaştım; gözlerimde kara bulutlar
ağladığımı, kuşlardan başka kimse görmedi
bir de şadırvan şahit defalarca yüzümü yıkadığıma
abdest aldığımı sansın diye.

Apar topar ayrıldım, o camii avlusundan
mahalle aralarına daldım; bayramı yaşamak için
herkes bana kör, her kulak sağır
bir bayram sabahı başım önümde, bir parça et için
bir dilim tatlı için, umutla geçtim semtin sokaklarından
kent'e yukarıdan bakan bir mezarlığa gittim
annem yaşında bir kadının mezarına sarıldım
başımı göğüs hızasına nişanlayıp
memleketimdeki bayram sabahlarını andım
sonra aç karnımı dizlerime bastırıp uyudum..
bayram mı? belki rüyamda...kimbilir

Çamlıca-İstanbul 2003