Bavulum Yok Şiiri - Ufuk Çoban

Herkesin vakti dolarmış mekanı daralınca yüreğinin sınırlarında,
Kaçmak için yolları süzer dalarmış aklının ilk ısındığına.
Çıkışı hiç düşünmeden yürürmüş bakmadan geride kalan acısına,
Yüreğini kilitler anahtarı yolda bırakırmış bulunmamacasına.

Ben de kaçıyorum toprağa gömülmüş soğuk taşlara basmadan,
Atarak kendimi çaresizliğin kör karanlık yamaçlarından.
Aşkımı tutamadım elimde, kaçırdım sevginin sözlerinden,
Hataları bilemedim, geç oldu korktuğumda sonuçlarından.

Adını korkudan işleyemedim dudaklarıma,
Bir cesaret işe yarar mı bu kalın duvarlarda?
Senin parmağına, benim yüreğime takılı bir kelepçe,
Mahkum olmak mümkün mü yanyana, bir imkansızlığın odasında?

Sevda özgür yüreklerde uçar, kaçar mı hiç masmavi gökyüzünden,
Gözler kendine ait olanı sever, dayanır mı alamazken sahibinden.
Gitmek kaçmak değil, kalan daha çok terkeder düşerken ümitsizlikten,
Bir bavulum bile yok, sadece yalnızlığımla gidiyorum bu şehirden.

02/10/2005 00:45