Üniversiteden sonra neredeyse her hafta huzurevine gider oradaki yaşlılarla ilgilenir, sohbet ederdim...
Çocukluğumdan beri ilginç gelmiştir bana huzurevleri. Çocukları bu insanları niye buraya bırakır ya da onlar burayı niye tercih eder anlamıyordum bence dünyanın en garip yerleriydi.
Nermin Teyze, Ali Dayı... Hepsiyle samimi olmuştum, Ali Dayı’nın her hafta en sevdiği çikolataları getiriyor, Nermin Teyzeye dikiş dergilerini alıyordum. Hepsinin vardı hikayesi bazısını ucundan, bazısını baştan sona dinledim ama hiç yaklaşamadığım sürekli susan, akvaryumun önünde balıkları besleyip tüm gün onları izleyen Haydar Amca vardı bir de, onu hiç dinlemedim, hikayesini bilmiyordum. Diğer yaşlılarla ara sıra dedikodusunu yapar onlardan bir şey öğrenmeye çalışırdım ama nafile...
-Abi çiçek adam mı olur Allah aşkına bıraksana ya.
+Olur kardeşim olur niye olmasın?
-Nasıl olur abi? Anlat bilelim... Nasıl olur?
Beni buraya düşüren neydi daha sonra anlatacağım ama 15 Mayıs 1992 tarihi bir şekilde kendimi deliler hastanesinde bulmuştum. Haplar, doktor kontrolleri şu bu derken etrafımda dolaşan diğer delilere ve ortama ayak uydurmaya çalışıyordum henüz neden burada olduğum ve beni kim buraya tıktığı konusunda hiç bir fikrim yoktu...
Bir tarafta sürekli etrafta gezenler, diğer yanda bir noktaya anlamsız uzun uzun bakanlar, sürekli oturduğum yere gelip sigara isteyenler daha niceleri
Fakat hiç biri dikkatimi elinde sürekli bir mezar taşıyla yerde başı eğik oturan bembeyaz saçı ve sakalı birbirine karışmış 65lerindeki adam kadar çekmiyordu, sürekli aynı yerde oturuyor, iki eliyle gögsüne bastırdığı küçük mezar taşını sarıyor, kimseyle tek kelime konuşmuyordu. Dilsiz olduğunu, sağır olduğunu düşünenler bile vardı.
cuma karmaşanın içinden çıkıp geleceğin bir pazarı düşlerken
bir cumartesi
aniden
ölü doğdun
sırtıma alıp
taşıdım seni yollarca, yıllarca
Kendimi sığdırırım anlatmaya çalışsam bir nefes, kısa sürer yaşamak derim, seni bu şiire sığdıramam bir yaşamakla anlatamam.
Şair olamam!
Rezil derim kendime bir tablo içinde rezilce derim, seni en güzel şeylerin yanına koymak bir tablo içinde, soldurur utancından diğer tüm güzel şeyleri.
Seni bir daha sevmeyeceğim
Çok zor olacak, çok sarsıntılı olacak
Ama ben seni bir daha sevmeyeceğim
Öldürürken ağzımda kelimeleri kavuşursam tekrar ya cinayet ya kıyamet
Yanlış köşe başında beklerken bir karanfille, artık tam doğru yerde yalın ayak elimde 7.65lik önce kendi şakağıma sonra ardına 3 kurşun
Çarmıha gereceğim içimde rotanı oluşturan kaptanı
nasıl oluyor bir santim bile uzak olmadığımız yakınlığımızda, ağzımdan sana dökülen cümleler senin kulağında fransızca bir ağıta dönüşüyor çözemiyorum. duyduklarının gerçekliğine inanabilirdim birazcık fransızca bilsem, tek kelime biliyorum her dilde tekrar tekrar söylediğinden ‘’au revoir’’
iki el nasıl ulaşamaz birbirine tek benim uzatmam sarılmamıza yetecekken. çözemiyorum. sana uzattığım kolum dikenli bir sarmasık oluyor önce ben kanıyorum sonra sen kaçıyorsun. sen her zaman kaçıyorsun. kan tutuyor seni. en azılı katil olsan da açık bir yaraya bakamıyorsun.
bir taksiye bindiriyorlar seni iki kolundan tutup ama zorla değil sen istediğinden gidiyorsun. benim gücüm seni çekip almaya yetecekken yumruklarım boşa düşüyor hep. top oynayan çocuklar durup adama bak kendi kendine kavga ediyor diye gülüyorlar. içlerinde sende varsın kaldırımda oturmuş mavi elbisenle iki elin yanağında gülüyorsun, görüyorum. duruyorum. yumruklarım hep boşa düşüyor...
Ayaklarının ucunda
Göğümde vurulup düştüğümden beri
Nasıl konuşulur, hangi dil avuçlarının arasına alır kurtarır beni
Hangi adres avucunun sıcaklığı bilmiyorum
Mevsimlerden sen, benim içim buz
Tam bir yıl sonra bugün aynı yere tekrar varıyor dünya
Benim kaç kere dönmem lazım yokluğunda sana varabilmek için
Ay daha ne kadar parlamalı geceleri seni bulabilmek için
Uzay bizi kandırıyor güzelim
Boş umutlar dağıtıyor gelişine
Ya da oda bir daha olmayacağını kabullenemiyor
Ağacın gölgesinde vurdular
Unutmuştum bir şeyleri
Olması gerekenler ya cebimde ya omzumda
Ama unutmuştum bir şeyleri
Unutkanlığımdan vurdular
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!