Lokman’ın terkibini sen mi buldun?
İstanbul; yaşlı çocuk!
Siyah, beyaz bulutlar geçti; sen durdun.
Üvey demedin kimseye, döşün sağlam kovuk…
İstanbul; aşkına kaç ciğeri verem ettin.
Kaptırmadın kendini nicelerine, korudu settin.
Ne mutlu sana Yüce Dil’de görüldün
Bağlı yiğitlerce nurla örüldün…
Şimdi İstanbul; salkım salkım insan doldun,
Her tanesi ayrı meyveden.
Pahasız madendin, metelik oldun,
Kalmadı seni yaşayıp, sana meyleden…
_Güneş kamaşır çıksa gece kirli sokaklarına,
Boş tantananın yakamozu yansır Boğaz’ına.
Yük ağırlaştı. Kimse bakmaz ayaklarına!
İstanbul’dan İstanbul doğdu, uzak yurduna_
Kayıt Tarihi : 16.4.2007 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)