Başka Şiiri - Kutluay Erdoğan

Ağlamak zararlı mıymış gözlere bilmem.
Gözlerim ne işe yarar artık az görmekten başka.
Her görmeler seni beyinden vuruluyorum ya...
Hafızam ne işe yarar seni unutursam.
Anılar kurumuş meşeler gibi heybetli ve kurumuş...
Çatmak faydasız. Kaldırmak da yok artık.
Nasıl durur kaşlarım artık eğilmekten başka.

Yolmamak için kazıdığım, sen yokken...
Yıllardır bana küfrettiğinden emin olduğum öksüz saçlarım nasıl uzar artık dökülmekten başka.
Kavuşmak yok, anladık. Kavuşan sen olmuşsun, dinledik.
Peki!
Nasıl sever kalbim artık özlemekten başka.

Geriye ne konu kaldı yazılacak?
Temaları da bitirmiş sefil ve hep yalnız kalmış üzgün, salak şairler.
Kıymetini bilememişler delikanlı kadınların.
Sonra arkalarından şiir yaza kalmışlar.
Söylesene
Ellerim nasıl kalem tutar artık sana yazmaktan başka.

Ayaklarım kanıyordur şimdi.
Uzun yoldan geldim ya yanına.
Geldim, yokmuşsun, gitmişsin...
Üstelik tam senlik bir müşteri almışsın sol yanına.
Söylesene.
Nasıl adım atarım artık
Sana yürümekten başka.

Daha çok başka demek isterdim de sen gelene kadar.
Gelmeyeceksin belli.
Demek isterdim hâlâ.
Bu şiiri sana yazmak isterdim.
Artık sen bir şairin satır aralarına giremeyecek kadar herkes gibisin.
Seni öyle bir unutacağım ki
Unutmanın adı, anlamı tekrardan konulacak.
Başka değilsin artık sen,
Bir hiçten başka…