Yine ağacın portakalı
Yine ebabil kuşları
Rüyamıza girdi ahugönül dostları
Hey kara asfalt
Nereye götürdün onları?
Beş dakika sustum
Saklanmayacak en büyûk suçum
İnsan olmak
Biliyorum,
Hep,karalanacak.
En büyük insanlığı
Hayvan olanlardan
Senin yüzünden hep yüreğim ağzımda benim
Sevinsem de sevsem de söylerim.
Hiç kusura bakma çocuk geldim çocuk gideceğim
Çünkü bu güzel düşler hep benim çocuklukluk düşlerim.
Sonra düşündüm;
Kimse kimseyi anlamamıştı.
Bir tek para ne istediğimizi anlamış onun için çabaladıkça mislini vermişti.
İnsan ise muammaydı
Herkes neyden az ise oradan azıyor
Neyi yok ise oradan varlık pozları kesiyordu.
Oktan kirpik,karadan kaş,karadan göz
Karalı kurşun,kızıl bağır,kızıl köz
Nerede neyin kavgası canıma değer ki
İyilik savaşları bile benim için değil mi
Kokuşup yaşamaya devam edenler
Tazecik hayatımı aldı
Uzaklaşmamak lazım konudan
Üç kelime geldi mi bir araya yazmalı
Ama ya komşunun köpeği havlar,
Ya kendi.
Ya sokaktan geçen bozacı,
Ya çizgi film 'kendi'.
Yüreğin kabarmış göğsüme sığmazsın
Hülya eder eder ayrılıktan korkarsın
Saçını öyle pervasız savurup durma
Yine ince ince yasemin kokarsın
Leylam
Ardımda kaldı bahar
Ola ki
Evlat hasreti gibi çöktün içime diyelim
Oturuverdin yüreğime sanki sabah sabah
Kahvaltı masasında örtüye damlayan
Çıkmayan kızılcık lekesi gibi
Kadınım derdim
Kadınım dermanım yaram
Kadınım toprağım sabanımın ucunda
Kadınım tohum tayınım köklenir avuçlarında
Kadınım elleri hamur kokan anam
Kadınım anamdan emanet kalır bacılarımda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!