Banu Karataş Şiirleri - Şair Banu Karataş

Banu Karataş

Zamanı geri almak mümkün olsa
İmkansızı yazmasa kalem
Seninle olabilecek vedalara alıştırmasa
Her türlü kazadan sağsalim kurtarsa bizi
Yokuşlarda nefessiz kalsak da
Her adımda nefes olsa bize

Devamını Oku
Banu Karataş

Acabalar gitti, keşkeler aldı yerini
Yine aynı zamana dönebilseydik
Ama şimdiki aklımla
Omzuna koyardım başımı
İçimde ne varsa anlatır, rahatlardım.
Yaşamak istenen ne varsa yaşardım.

Devamını Oku
Banu Karataş

Biliyor musun çok kez görünmez oldum ben
Herkesten önce sahiplendim bu sırrı
O kanatları hep sırtımda taşıdım
Çocukken ailem görmedi beni
Gençken görsün istediğim öğretmenlerim…
Eş oldum, eşim dediğim kişi görmedi

Devamını Oku
Banu Karataş

Ben mecnun oldum yollarında, sersefil biçareyim.
Bir güzel göze meylettim saki doldur kadehimi.
Baktıkça harelendi gözlerin gibi yaram.
Kim derdi bir çifte ömür heba edilir.
Lakin başa geldi ise ne çare kaftan yere serilir.

Devamını Oku
Banu Karataş

Tüm yaratılmışlar içinde kendini en yüce sanan insanoğlu !
Kalubelada verdiğin sözü ne çabuk unuttun?
Burnunu kaf dağından indir ve öyle bak dünyadaki enkazına.
O enkaz ki beşer şaşmış, arş titremekte
İnsan içre küçük bir alem
Alem içinde bir toz zerresi

Devamını Oku
Banu Karataş

Böyle sahile gidip avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum yoruldum artık diye
İçimde fırtınalar koparken güçlü görünmeye çalışmaktan, sakin kalmaktan , gözyaşlarımı gizlemekten yoruldum
Pollysnna gibi geziyorum ortalıkta
Şu yüreğime kaç hançer daha saplanacak bilmiyorum, bildiğin paramparça…
Darmadumanım anlayacağın
Saçlarım bembeyaz oldu düşünmekten

Devamını Oku
Banu Karataş

İnanmak da yetmiyor bazen susup konuşamadıklarıma
Umut tükenince hüzün devralıyor gemiyi
Rotasız ilerlerken buluyor kendini duygularım
Sığ sulardan dipsiz kuyulara savruluyor bilinmezlikte
Kim demişti?
İnsan hep aynı kuyuya düşer mi diye

Devamını Oku
Banu Karataş

Zamanın ötesinde yaşarmış gerçekliği tadanlar
Dışa değil öze; görünüşe değil mayasına bakarmış insanın
Görünenle görünmeyen arasında mükemmel bir bağ kurarmış.
Bir bakışta anlarmış doğruyla yanlışın içindeki Habil ve Kabil’i
Zulmü zalimden ayırır, mazluma liman olurmuş.
Ölüm ona başlangıç, bir sonsuzluk kapısıymış.

Devamını Oku
Banu Karataş

İnsan kendinden gider mi?
Benim gidesim var.
Uçsuz bucaksız mavilere dalıp
Savaşmak değil niyetim
Gücüm yok, dermanım yok…
Hayata, bu kahpe düzene çelme takıp

Devamını Oku
Banu Karataş

Yağmurlar diyorum efendim,
Yağmurlar…
Seni bana hatırlatır,
Beni sende unutur…

Devamını Oku