Banu Abdullahoğlu Şiirleri - Şair Banu A ...

Nereden geldim,nereye gidiyorum? derken,
Hayat'ın kılavuzu elimde yokken,
Kendimi buldum,imtihandan çıkarken.

Neydi imtihanım diye düşünürken,
Nedendi diye diklenirken,

İstanbul bugün ben de sen gibiyim,
Esip gürleyesim var ama,
Nisan nezaketinde,yağmurlarının maskesinleyim.
Gözyaşlarımla yüreğimde bahar temizliği yapıyorum,
Ama her izi de öyle acımadan atamıyorum.
O izlerde yaşanmışlığım var.

Hayatttan aldıklarım mı fazla,verdiklerim mi?
Sevenlerimmi çok,sevdiklerim mi?
Yaşadıklarım mı,ertelediklerim mi?
Ya da hayallerim mi,gerçeklerim mi?

Kaybettiklerim fazlaysa eksikliğini,

Neden böyle oldu insanlar?
Ne zaman doğru oldu yalanlar?
Nedenbakışlar canavar gibi oldu?
O sıcak bakışlar ne zaman kayboldu?
Hani nerede herkese açık kapılar?
Neden korkup çeliklere sarıldılar?

Büyüdükçe azalıyor insan.,
Koşarak uzaklaşıyor insani duygulardan.

Doğal olmayi,dürüst olmayı,
Gün geçtikçe unutuyor hatırlamayı.

Sormadan,sorgulamadan,
kendimi yormadan,
Sadece sevdim.
Dünü yarını kurcalamadan,
Hiçbir anını kaçırmadan,
Sadece sevdim.

Bebektim anlayamadım,
Çocuktum tanıyamadım,
Genç oldum yaşayamadım,
Yaşlandım yakalayamadım.
Hayat ben hep seni başkalarının zannederdim.
Meğer sen benim için de varmışsın

Sessizce seslendim duymadın,
Yine sessizce bağırdım,anlamadın.
İçimdeki fırtına o kadar büyüktü ki,
Azıcık olsun duy diye sessizce yalvardım.
İşte her şeyim sessizdi benim.
İsyanım sessiz, fırtınalarım dilsiz.

Dünya*nın ipleri elinde sanırsın,
Oysa bir bakarsın iplerin ucunda kuklasın
Çok şeyler yaptın zannedersin,
Oysa yaşananlar senin kaderinde.
Çok sevdim sanarsın,
Oysa gerçek aşk kalbinde.

Hani söz vermiştin,hiç bitmeyecektin be çocukluk?
Biz de inandık, anlamadan yaşadık.
Ya sen gençlik?
Gördüğüm en güzel rüyamdın,
Ama en güzel yerinde uyandım.
Merhaba orta yaş dedikleri şey,