Bana sormayın Şiiri - Murat Ülkü

Bana sormayın ne yandan esiyor yel,
Ne sağcıyım, ne de solcuyum iyi bil,
Yüreğim acıyor, bu toprak yanarken,
Zoramı gider, duyarlıyım demek candan?

Memleket sevgisi illa bir yafta mı ister,
Yoksa Allah demek hemen mi siyaset?
Aramayın artık öküzün altında buzağı,
İnsan olmaktan başka ne dert var ne kasvet.

Yine mi ayırdınız, bölündü mü her satır,
Bir yanda dindar, öte yanda hain miyiz?
Gözyaşı dökmek vatanın derdine,
Neden hep bir partinin sözcüsü edildik biz?

Ne o eski film ne de o darbe dönemi,
Bitmedi mi bu kör dövüş, bu kin, bu nefret?
Ben sadece üzüldüğüm şeyi söylüyorum,
Mustafa Kemal'in askeri, sade bir nefer.

Kelimelerim sade, niyetim halis iken,
Hemen bir cepheye koyma telaşı nedir?
Ben bu ülkenin evladı, TC'nin vatandaşı,
Yeter artık, bu etiketler beni yormuştur.

Sıfatlar, ünvanlar boğuyor her sesi,
Duymuyor musunuz kalbin tek sesini?
Birleşsek diyorum, aynı sofrada, aynı anda,
Unutsak artık geçmişteki herkesi.

Benim derdim ortak, ayrım değil valla,
Bu kavga bitsin, bitsin bu yersiz cefa.
Bir insan olarak bakmak zor değil ki,
Herkesin üstünde büyük bir kubbe, sema.

Biz bu toprakları beraber yeşertmedik mi?
Aynı dertle yandık, aynı dilde sustuk.
Şimdi bu ayrılık niye, bu keskin çizgi?
Kardeşi kardeşe kırdıran el kahrolsun!

Benim bayrağım tek, göğsümdeki kalp tek,
Ne dünün ne de bugünün kavgası biter.
Biraz da insanca bakalım hayata,
Boşverin artık, yandaşlık sözü yeter!

Ve bilin ki, ne zaman susarsa haktan sesim,
Ne zaman bir köşeye sessizce çekilirsem,
İşte o an, ne sağıma ne soluma bakarım:
Sadece alnıma yazılı tek vatana yanarım!