Bana Dair II Şiiri - Mustafa Akif Ekşi

bana dair II

son vapurdu bu da kaçtı kahretsin!
artık beni de kovuyor rıhtımından kızıl deniz
ne şafak ne gün saymak değildi derdim
ben fırsatını yakalasam derdimi sana da derdim.
zaman tüneliydi kaçtığım rıhtımına
kızıldı ve kızılı sayıyordu deniz...
acıma hissiydi hissettiğim kendime kendimce
sallandırıyordu yelkenimi rüzgar
ve güneş çekip güneş gidiyordu zalimce
bir anlık sükunetti hasretini çektiğim
damla damla uğurlamak bu geceyide...
olmadı... tutarsız mıydı acaba düşlediğim
bir canavar içimdeki bir şeytandı beslediğim
bana uzak bana hayal kavuşmak
tek noktada seçilmek bir an da olsa yaşamak
hayat bu... ebediyetten bir anlık kaçamak
en sondadır dediğimle ilk adımda buluşmak
camdan bir hayal tüm sözleri içinde gizler kamus
ebedi neferdir hitap ebedi hecedir namus

II
bir adam iksirli sözler sarfediyor gizemli bir vaiz
ben gibi ruhsuza bunca çile elbet caiz
verdiğim son şanstı bu kendime
en sonuncudur hep verilen ilk taviz! ! !

beyaz bulutlar üretiyor çözümsüzlüğü denklemimden
ben çözmeye uğraşıyorum denklemim çözülmemeye
ayırıyor fikrim bedenimi en hassas eklemimden
ben ezmeye çalışıyorum nefsim ezilmemeye

iftiraaydı attığım çirkef bir kaç söz söylediğim
kalkma vakti kalktığımda aynı şey....
bir kaç asılsız mısra bir yalandı derlediğim
neydi bu gördüklerim yüce RABBİM
bunlar ney? ? ? ? ?

yakalıyor kızıldeniz ayak ucumda kabus
hayal ise uyanmam gerekli kabus
bir sallantı bir,varoluş
asiyane bir duruş
bana yazılan senaryo VAHŞET! ! ! !

MUSTAFA AKİF EKŞİ
2002/İSTANBUL