Bana Benziyor Çeşme Şiiri - Dinmez Er

Gözümü alıyor ışıkları söndür
Titrek bir mum ışığı yakışır bu sahneye
Ayda bir yüzünü gördüğüm
Mehtabı, uzak yıldızları sevmiyorum
Bahtım Neşet hocadan daha kara
Kulağıma doluyor yâre hasret ezgileri
Biri söylesin nedir damarları tutuşturan ateş

Efkar dalgaları kanatlandı dağları aştı
Huzursuzum hem uykusuz, çokta mutsuz
Isıtmıyor içimi aldatıyor kış güneşi
Bana benziyor Çeşme ıssız kumsallar
Aklımda kitaplar dolusu yürek sızlatan anılar
Dört mevsim karışıyor birbirine
Lodos, Gerence, Çeşme’de serap görselleri
Gökler karışır, şimşekler, hortumlar
Pembe beyaz bir sessizlikle düşer karlar
Kaşın, gözün, saçın, başın üstüne
Kızıl bir çizgide kaybolur yelkenli
Demir almaya homurdanarak direnir
Kuğu narinliğinde gidip dönmeyen gemi

Bir bardak su ver şu yüreği yanmışa
Şaştım kaldım bek sen şu işe
Kervanlar geçiyor tüm zamanlar, deve sırtında
Yoklarla hiçler hısım olmuşlar
Ellerimde ters kelepçe ayaklarım bağlı
Gözlerimde kara bir band, dilim lal
Bana benziyorsun Çeşme…

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2018. 04. / 08 /