Bana Ağlayanlar Şiiri - Mehmet Çakır

Öyle acınacak hale düştüm ki
Sevdiğim dururken el ağlar bana
Tüm doğayı sarar hüznün çemberi
Rüzgâr ağıt yakar yel ağlar bana

Bilen var mı benim gibi sonunu
Korkular içinde beklerim onu
Yeniden yazılır aşkın kanunu
Mecnunu unutur çöl ağlar bana

Hasret esir almış sevdamı satar
Kalbimi ateşten ateşe atar
Deryaları denizleri buz tutar
Nehirler çıldırır sel ağlar bana

Sılanın içinde gurbettir yerim
Memleket bulunmaz boşa giderim
Dağlara çıkarım feryat ederim
Sesimi duyarda yol ağlar bana

Mutluluktan yana kahırdır payım
Bazen krizdeyim bazen hastayım
Her gün efkârlıyım her gün yastayım
Gönül matem tutar dil ağlar bana

Hasretle mühürlü aşkın belgesi
Hep peşimde ayrılığın gölgesi
Gönül bağım sanki deprem bölgesi
Bülbül figan eyler gül ağlar bana

Hıçkırıktan düğüm düğüm boğazım
Yaradan’dan medet ister niyazım
Benden dertli benden efkârlı sazım
Mızrap dokundukça tel ağlar bana