Balkonumun teli Şiiri - Selda Erşahin

Güneşin işi değil,

balkonumun telindeki acıları kurutmak.
Hayat düz taban değil.

Gönder gelsin yokuş aşağı süratiyle yağmurlar.
Islanayım,
daha çok ıslanayım,
hatta pestilimi çıkarsınlar.
Gökyüzünde şölen kurmuş yıldızlar,

ellerinde bozuk para gibi umutlar...

Vururlar şafağıma, şafağıma!
"Say," diyor nedenleri yaşamak için,
utanmaz sabahlar:
Öyle ya katlanabilesin hayata

Bir, iki, üç!
Gelsin nasıllar, gitsin nasıllar.
Balkonumun telinde asılı
 masum çocuklar, kadınlar,

Sivas’ta türküsüyle yananlar, şairler, yazarlar...
Sol ağrımdır dinmeyen

Denizler, Hüseyinler, Yusuflar

Çoklar, çoklar
 ve hep olacaklar.
Güneşin işi değil
 balkonumun telindeki acıları kurutmak.
Yaşa,
yaşa,
doyasıya yaşa!