Baktım Utandım Şiiri - Aşık İsmeti

Uykuda kalmışım gün olmuş öğle
O cemali nur'a baktım utandım
Dikeni sevmişim nedendir böyle
Bahçede gül-zar'a baktım utandım

Sevdiğim resimler neye yarardı
Bozuldu renkleri soldu sarardı
Ahdime durmadım yüzüm karardı
Can ciğerim yar'e baktım utandım

Zerrece düşüncem olsaydı eğer
Boş yere vermezdim bu kadar değer
Sular bile serhoş edermiş meğer
Yokluğumda vara baktım utandım

Heybemin içinde kusurum dolu
Nasıl yürüyeyim incecik yolu
İSMETİ olmuşum nefsimin kulu
Ne gafilim yer'e baktım utandım

Âşık İsmeti Sivas Yaz. Tarh:1990