Baki Şiirleri - Şair Baki

Bilini kuçmadadur ol sanemüñ derd ü belâ
Yogsa ‘âşıklara şîrîn lebi hâzır helvâ

Ser-i zülfiyle hatın örter imiş dirler o şûh
Açmadı kimseye ammâ orayı bâd-ı sabâ

Âb-ı hayât-ı la’lüñe ser-çeşme-i cân teşnedür
Sun cür’a-i câm-ı lebüñ kim Âb-ı hayvân teşnedür

Cân la’lin eyler ârzû yâr içmek ister kanumı
Yâ Rab ne vâdîdür bu kim cân teşne cânân teşnedür

Açıl bâguñ gül ü nesrîni ol ruhsârı görsünler
Salın serv ü sanavber şîve-i retfârı görsünler

Kapuñda hâsıl itdi bu devâsuz derdi hep göñlüm
Ne derde mübtelâ oldı dil-i bîmârı görsünler

‘Adl ile fasl-ı nev-bahâr Kisrî-i nâmdârdur
Taht-ı zümürrüd üzre gül Husrev-i kâmkârdur

Câm-ı gurûr ‘âkıbet ‘âlemi görmez eyledi
Nergis-i bâg gûyiyâ Hürmüz-i tâcdârdur

Agardı berf île yir yir çemende cism-i nihâl
Niteki penbe-i dâg ile sîne-i abdâl

Zemîne bâd-ı hevâdan çok akçe düşdi yine
Pür itdi dâmen-i sahrâyı toldı ceyb-i cibâl

‘Aks-i ‘izâruñ dîdede berg-i gül-i ter kendidür
La’lüñ hayâli sînede rûh-ı musavver kendidür

Şâm-ı gamuñda sâkin-i zulmet-sarây-ı mihnete
Câm-ı sabûhî subh-dem hûrşîd-i enver kendidür

Âlem-i vahdetde ey sâkî bizi mest-i Elest
İtdi ikrâr-ı safâ mey-hânesinde şöyle mest

Nice Câm-ı Cem nice mir’ât-ı İskender dilâ
Dest-i mihnetden cefâ taşıyla bulmışdur şikest

‘Ârızuñ âb-ı nâbdur gûyâ
Zekanuñ bir habâbdur gûyâ

Dilde envâr-ı mihr-i ruhsâruñ
Âbda mâh-tâbdur gûyâ

‘Ârızuñ hûrşîd-i ‘âlem-tâb mâhiyyetlüdür
Anuñ içün hüsnüñüñ bâzârı germiyyetlüdür

Câme-i dîbâ ile hûrşîd zîbâlanmasun
Şimdi andan hil’at-i hüsnüñ senüñ şöhretlüdür

Cây-ı âsâyiş olur sanma cihân-ı fânî
Eyleme kasd-ı ‘imâret bu harâb eyvânı

Menzil-i bâr-ı belâ kühne-serâdur dünyâ
Küne-i râhat yiri zann eyleme bu vîrânı