Baki Ayhan T. Şiirleri - Şair Baki Ayhan T.

tesadüfen keşfedilmiş amansız çırpınış:

yangınını kendi çıkaran, besleyip büyüten
başkalarında kendini eskiten yolculuk

çalınan her kapıda çekici bir ten

çocukluğumun en güzel çocuğuna


her ağacın şarkısı vardır
her yalnızlığın bir ağacı

ne zaman yalnız kalsam
çocukluğumu seyrediyorum aynada
bıraktığım nesneler
ağır ağır süzülürken dünyaya

tek başınalığın lezzetli yanıdır bu

bir aşk çıktı çantasından bir mask
deniz çıktı birkaç dalga
bir ağaç yapraklarını uğurlamış
ılıman bir gözlük çıktı iki kitap

bir kuş çıktı bir sonbahar

şimdi kimse yok, şimdi kimse
aramıyor güzlerde kalmış anılarını
yalnız ben varım kimse yok şimdi

bir uçak gökyüzünü yalıyor arzuyla
uzak ormanlarda kökler yeniden

ıslık çalmıyorum artık mezarlıktan geçerken

kırık bir tapınak takılıyor adımlarıma
bir zaman aralığı sağıyor düşüncelerimi

benden sonra ıslık, ıslıktan sonra tufan

duvarda küçük gölgeler arıyorum:
siyah böcekler: gecenin
dünya nimetleri
haykırışlarına ve iniltilerine karışan
suçlu çocuk sessizliği

insan ille de doğduğu yere benzemez ya!

hiçbir yere benzemiyorum
hiçbir yer bana

bir şey söylemiyor taşınma sonrası

"geniş zamanlar umuyordunuz... "

gün savuruyor çiçek tozlarını akşama

olmuyar esirgenmiş bir duygunun vakti
arzuların sabrıru denerken karanlıkta

tarih uzundur, uzun bir sonsuzluktur

göğsünde eskiyen kılıçlar yıldızlara çarpar
parçalanıp yeniden dağılır gökyüzüne

gürültülüdür, sessizdir, sonsuz bir uzunluktur