Baki Ayhan T. Şiirleri - Şair Baki Ayhan T.

sakin olmayı öğrendim senden
duru sulara bakmayı
bir ermiş gibi pas tutmuş kapıların ardında
kendimle buluşmayı

sessiz kalmayı öğrendim senden

sizin
adını güz koyduğunuz bir anınız oldu mu
bitti mi sonra yavaş yavaş
suyun taştan süzülüşü gibi
bakışı gibi
karanlıkta uykulu bir kuşun

yıpranmış anıtlara taş taşıyanım

baharı kıştan ayıracağım keskin çizgilerle
yeniden yapacağım tarihi, yangınlar gibi

yaklaştıracağım güzle esrimeyi birbirine

Ayrı olmak;
kırmızışarabın kesmesi gecenin soğuğunu
ayrı olmak:
sonsuz çölde ilk adımı koşunun
çocukluğumdan uçurduğum tarlakuşunun
kanat çırpması loşluklarda

kül kokusu
haritadaki adımlarıma karışıyor
batık gemilerin hepsinde
ulaşılmaz hazineler oluyor
uzak adalarla birlikte

B bazen bir Ş şeyler geziniyor odalarda

Duvar diplerinde solgun n'ler sinirli ç'ler
Kimi zaman odaların h her bil:i ıssız ada

Çürüğe çıkarılan fotoğraflar, karga ö öksürüşleri

cehennemini kendin seçtin: yalnızlık
sokaktan eve, evden odaya, odadan
sayfaya damlayan kesik karanlık
buydu hayatın anlamı: gösterdin herkese
uzak durdu n büyük ve anlamlı zaferlere
girilmez hücrene: derin bataklık

çocukluk bir evdir:
perili
çocukluk bir evdir:
karanlık
çocukluk bir evdir:
tekinsiz

biriktirdiğin lirik gülüşlerini
atabilirsen at artık içine
derinliğine büyürmüş bahçeler anladım
derinlerde arıyorsun gizli bahçeyi

çocukluğundan

çizgilerimizi ne çok severdik haritamızda

bir bahçeyi bozsak, cennet bağışlardık yerine
sevinirdi gökkuşağı sesimize eklendiğinde

her basamağı gökyüzüne eklenirdi hayatın