Bakakaldım Şiiri - Sinan Karakaş

Dün yine pencereden, arkandan bakakaldım
Mazimizi anarken, gözyaşlarıyla doldum
Seni bilemem ama, dünden de çok pişmanım
Ellerimde mendilim, şuursuzca salladım

Fırtınalar ruhumda, tufanlara ulaştı
Gözlerimdeki yaşlar, çoktan bendini aştı
Yıkıntılar üstümde, altında ben kalmışım
Duygularım aklımı, suçlayarak savaştı

Öyle çok sevmiştim ki, beni bile kıskandım
Yediğim darbelerden, hamdım tutuştum yandım
Ruhumdaki tüm faylar, birer birer kırıldı
Son nefesimde bile, yalnızca seni andım