Bak geçiyor hayat Şiiri - Gürsel Pal

Bak geçiyor hayat.
Bütün aldatılmışlığınla,
Aldanmışlığınla.
Aldanmışlığımızla geçiyor.
Ardımızda bıraktığımız iki metre kare toprak,
Tükenip bitiyor
Alıyor tek tek dostlarımızı bizden,
Alıyor hayat durmadan içimizden.
Bak geçiyor hayat.
Bir bir dakikalar devriliyor,
Ardından saatler, günler ve aylar
Vede seneler geçiyor ömrümüzden.
Elimizde kalan gökyüzüne açılmış avuçlarımız
Ve yitip giden hayatımız.
Bir hoş seda kalacakmıyız bilmeden
Bak geçiyor hayat
Sen,ben, biz hissetmeden.
Yalan olacağız bu gök kudbe altında,
Koca bir yalan.
Bir mezar taşı olacak belki
Bizi bir başkasına hatırlatan.
Belki bir selvi yada gül dalı başucumuzda
Sonbahara yenik kalan.
Bak geçiyor hayat
Geçip gidiyor.
Her gün bir şeyler başlarken
Bir şeyler bitiyor.
Bazen bir bebeğin çığlığında
Bazen bir ağıtta sessizlik bozuluyor.
Her gün ve her gün
Geçiyor hayat,
Kimseye farkettirmeden.
Kimseye görünmeden.