Bahtı Kara Aşık Şiiri - Ahmet Kenan Çiftçi

İnsem dereye elimde sopayla
Çıkar mı bir güzel bu bendeniz bahtı karaya?
Güzeller bana değil efelere hayran
Dedim bende olayım efe var mıdır yolu?
Dediler senden olur ancak künefe çekil kenara
Efelik bize kapalı biz bu hali ne yapmalı?
Güzelden vazgeçemeyiz efe olmasak da
Efeler bizle geçer dalga güzeller güler halimize
Ben güzelden geçemem dedim çıktım meydana
Efeler şaşırdı bu olaya onlarda çıktı karşıma
Çaldı davul başladı güreş geldi efeler üç ve beş
Deli halim pek yaman gözüm görmez üçü beşi
Gelen en sağlamları devirdim hem de durmadan efeleri
Kimse durduramadı baştan başa geldim ben en sona
Efeler geldi dize kızlarla geldim göz göze
Bir güzel gördüm içlerinden ki çok fena
Gözleri mavi saçları sarı bembeyaz yüzlü
Melekler kıskanır görse karanlıkta bile bu yüzü
Derken çektim aldım herkesin arasından ben onu
Herkes şaşkın ama güzelim çok umutlu
Bu umut verdi bana pek cesaret hem de irkilerek
Buna inanarak istedim babasından delice severek
Çıkmaz mı babası bir deli kovdu beni zalimce
Tüm aşiret düştü peşime dağ ve bayırlar
Aklımda hala o sarı,mavi ve beyaz renkler
Peşimde yığınca adam hem de kükreyerek
Aştık dağları ayaklarımızda koparak
Kurşunlar ensemde rüzgarla ederken dans
Gözüm o güzelde aklım o köyde kaldı gelmedi benle hiç
Kızın adı İnci'ymiş meğer peşimdekilerden duydum adını
Başka bir isim yakışmazdı dedim bu eşsiz güzelliğe buluşmayı da ümit ederek
Ardımda otuza yakın adam bitmez kurşunları atmayla
Ben dedim olmaz böyle derken döndüm u dönüşü
Kurşunlar zalimce yanımdan sekerek saplanır her yana
Ben haykırdım aşığa kurşun mu işler?
Bir süre oyaladım onları ve vurulmadım hiç İnci'ye giderken
Nihayet bitti kurşunlar çekildi bıçaklar hem de en keskince
Otuz adam sardı bir anda beni kılıç,hançer,kamalar bana döndü birden
Ben dedim deler geçerim bunları aşk keser keserse beni
Dinlemediler çullandılar üstüme şakırtılar eşliğinde
Derken bir hançer geldi kalbime yakın
Deşti geçti beni oldu bir yanım kıpkırmızı
Aklım hala İnci'de hem de delice amam susmasın gönlüm
Derken beyaz gömleğim oldu kıpkızıl boya gibi
Etrafımda zalimler kükredi dişlerini gıcırdatarak
Sevda derken sonum geldi galiba benim
Derken Lokman çıktı geldi ben bir hekimim
Zalimler Lokman'ı da sardılar önüne geçerek
Lokman sıyrıldı aradan bu ne hal yiğit diyerek
Zalimler şaşkın geldiler merhamete
Dediler Lokman iyi et onu gelsin bizlere
Lokman uğraştı kapandı tüm yaralar bende kalmadı bir izi
Bunlar olurken kızın babası geldi İnci seni ister gel hele
Ben uçtum köye yaralarıma bakmadan hem de
Ben koşarken kimse yetişemedi bir an bile yanıma
Lokman'ın dikişleri başladı delinmeye kanlar damladı aradan
Ben dua ettim şu kızı göreyim bu yara beni yere vurmadan
Derken kayboldu herkes peşimden açtım onlara fark
Köy göründü bağırdım ben naralar atarak
Böğrümden şırıl şırıl kan akarken devrildim yere elimde olmadan
İnci diye bağırırken avazım çıktığı kadar
Bir misafir geldi hiç görmedim bile daha önceden
Dedi ben Azrail geldi vakit hakka varmaya
Hakkın emri geldi yok kaderinde İnci senin dedi hadi çıkalım yola
Bağırdım yetiş ya Lokman yok mu bir imdat?
Birde ne göreyim Lokman Azrail'in elinde kıpırdamadan yatmakta
Yok mu sağdan,soldan bir yardım aman yarabbi ben yandım
Bayılmaya beş kala halimden İnci çıka geldi köyün dibinden
Benim gözlerim kaydı göremedim bir daha onu
Var biraz işittim bağırdı bana doğru
İşte son anlarım bunlar oldu benim
Sevgiliden alabildiğim bir parça anlaşılmaz ses imiş
Derken Azrail yaptı son görevi çıktı canım birden
Ölüm gelince etmez Lokman bile fayda
Hak yazmayınca İnci bile olmaz benim edilmez müsamaha