Bahset ve Hisset Şiiri - Umut Deniz 2

Bir yanın kendine uzak bir yanın hep tuzak
Biliyorsun sende toplasan üç dört gün ömrümüz var
Bahsedebildiğin kadar bahset güzellik olan her şeyden

En karanlık en mavi sabahlara uyandı ömürlerimiz hep
Hep parçalı bulutlardan oluştu parçalı yanlarımız
Anılarımız vedalarımız hep simsiyah oldu
Uyutulduk güzel masallarla henüz yaşamanın ne olduğunu bilmeden
Ve sonra büyüdük kendi masalımızı yazabilmek için
Kötü de olsa yazabilmek için
Uygun başlık bulamadık hayatlarımıza

Vurgun yemiş gibi söküldük dikiş tutmaz yerden
Bir sallandık bir durulduk
Bir ömüre bir ömür vurulduk
Hatırası kaldı tarif edilemez o duyguların
Arkadaşımız dostumuz oldu kimi zaman yazdığımız bir satır
Arkadaşımız dostumuz da oldu tabi en gerçeğinden
Sessizce büyüdü avluda cehennem
Büyüdü o içimdeki çocuk
Sığmadı dört duvar evine
Yaşamak uğruna değil yaşatmak uğruna yaşamanın gerçeğine varmıştı
Asıl o zaman herkesin yaşayacağı rüyasına tutulmuştu

Yazarken ben büyülü şeyleri görmüştüm ayın şavkını
Yakamda bir karanfil kapımda bir yalı çapkını
Bahsedemedim bir kuşun uçuşundan hüzün içime oturmuşken
Kendi içerime ağladım durdum sabır ettim
Umutsuz kalmamak için umut nedir bilmek için
İncitmek istemedim
Dökmek istemedim
İnsan olmanın bilincinde nice seneler geçirdim yalnız başıma

Korunaksız kaldım
unufak oldum...