Bahçıvanın Omuz Küreği Şiiri - Müzeyyen ...

Bir tohum düşer
toprağın yüreğine,
Yeşerir umut,
sarılır köklerine.
Diken de olsa
yolculuk gülüne.
Ekilen emek
can suyuyla döner.

Gözlerin daldığında
ufkun kıyısına
Her düşünce taşır
ömrün yazısını
Sessizce örerken
zaman ağını,
Gökyüzüne yıldızlar
yön verir.

Ne gamda ne rüzgârda
savrulma
En derin sesini içinde
sakla
Her şeyin sebebini
anladığında
Kaderin pusulası
sana yol gösterir