“aklın çoğalan telâşlardan bezgin
çığırından çıktı çıkacak İbrahim”
hafızanın dişleri yok
göz kapaklarını düşüremez gecenin rengi
I
Siretim parmaklarımda cümle cümleyken
Suretim,varmak üzere yaşamın ayak bileklerine
Okuyup üflemeyle
Giydiremedi kendisini
Geçti uzun bir soluk demlene demlene
Her anı tazelenen edalı bir mevsime
Ne çok fecir gördük ne çok aldandık
Dili var mıydı ki doğana kandık
Zaman batan bir ılgım sahi mi sandık
Ruhun okyanusunda gezen her ermişin
Tekrar tekrar yazdığı bir kitaptır aşk
Tüm dilleri
Tüm dinleri yutmuş bir hafızın dilinden
Sayısız kere bAsılmış her devir
Zaman sabırsız sevgili
Dizginleri tutulamayan asi
Damağında ne tatlar bıraktın insanoğlunun
Keder damlattın sevince
Ve ardına birikenler erecek nihayete
Avuçlarında k(an)/Parmaklarında gül
Ben sardunyayım oysa ...
Apak düşlerin sevdalısı olmayı bıraktığımdan beri
Gecenin aysız bir vaktiyim
Ayrılık avlumuzun kapısını çalmamıştı daha
Nar ağacımızın meyvesini yerken
Rengi kederi anımsatmıyordu hiçbirimize
Gözlerimi arayan bir babam vardı pencerede
Ellerimi tırmalayan bir kedim
Gün boyu süründüğü ayaklarımı
Çiçeğinin gamzesine yuvalanamayan bir baharı
Gönülsüz yazdı kalem
Hüznü gelin aldığından beri mürekkebine
Duvağını açıp kapar kelimeler
Acı ve haz birbirine b/akar
İki istasyon arası
Kırmızıyı seriyorum sözcüklerin altına
Acıkıyorum okudukça
Kabar ey iştahım
Benden uzaklaştıkça güdülen boşlukta
Kalbimi doyuracaksın
-
Nazan Yinanç
Tüm YorumlarMutlu ve sağlıklı nice nice yıllar diliyorum sevgili şair.