ÖN SÖZ NİYETİNE
Yüce Rabbimin eş ettiği gönüller vardır. O gönüllerdir ki birbirlerine bu dünyada kanat kol oldukları gibi; kalan, öbür dünyaya gidenin ardından “Gitme n’olur! ” diye inler, onun Rab katına giderken giydiği o bembeyaz giysiyi gelinlik addeder ve “canım, ciğerim, yârim, Nilgün’üm” diye ağlatır şiirin mısralarını.
“Gül kanatlı meleğiyle” bir ömrü paylaşmıştır şairimiz; onunla nice günler, nice geceleri tatmıştır da “vedalaşmak için bir nefes bile bırakmamıştır ayrılık”; ama gönül, bir kez vermiştir izini onun izine…
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Devamını Oku
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
