Baharlar Bahane Şiiri - Duygu Dinç

Sonbahardan esintiymiş adam
İlkbaharın habercisiymiş kadın
Ne ses, ne soluk varmış
Yaz, soğuğu sevmiyormuş,
Kış, güneşi…
Bir yaprak daha solmuş
Ama bu ne ilk, ne de sonmuş
Hep yapraklar solarmış
Bir yerlerde, birilerinin yüreği acırmış
Her rüzgarda bir çığlık varmış
Uzaklardan gelen…
Son günü gibi yaşarmış hayatını
Her istediğini yaparak,
İlk günü gibi de hevesle…
Gün gelmiş,
Tura gelmiş düşeş beklerken…
Hayat böyle geçip gidiyormuş
Ne bir gıcırdayan kapı
Ne bir çalan zil…
Yine uyumuş umutlar
Yine tavanarasına kaçmış mutluluk
Sevecekmiş, sevememiş
Sevilecekmiş
Ama zaten hiç sevilmemiş ki…
Bir takvim yaprağı daha gitmiş bugünden düne
Bir kum saati daha baş aşağı dönmüş
Kendi isteğiyle…
Ve bir masal daha başlamış…

Yazın da buluşabilirlermiş
Kışın da…
Ama onlar hep kışı seçer olmuş son zamanlarda
Yürek ağrısı saplanır kalırmış kadına
Adam hiç oralı olmazmış
Umursamadığından değil,
Çok fazlasını, defalarca yaşadığından…
Kadın mağrurmuş,
Adamsa inadına isyankar…
Başından beri hataymış
İlişkiyi ayakta tutan
“Belki birgün…” diye başlayan cümlelermiş…
Kadın aşıkmış
Adam, aşka inanmazmış
“Neden? ”varmış
Dayanılması güç her gerçeğin başında
Ve aslında cevap olan tüm cümleleri
Soruya dönüştürüp acı çekerlermiş
Severlermiş birbirlerini
Bağlılarmış da
Zaman bağları sıkılaştırsa da
Sorunları çözmüyormuş
Adamla kadın piyon,
Problemler büyük taşlarmış
Ve işin garibi
Hep aynı siyah karedelermiş…

Işıklar kapanmış
Mantıklı olan buymuş
Mantıksız olansa, mantıklı olanı yapmak…
Sevmek suçmuş,
Sevilmek şanssızlık…
Görmek zormuş,
Görmemek aptallık…
Bu kadar acı çekmektense
Ayrı istikamette gitsin gemilerimiz demişler
Kimse, kimsenin derdini dinlemez aslında
Ama adam kadını dinlemiş
Kadın dağlardan tepelere
Denizlerden göllere gelmiş
Alanı daraldıkça
Sevgisini sığdıramadığından sözetmiş
Boynunu eğmiş ve sürekli susmuş adam
Kadın haklıymış
Aslında adam da haklıymış ama
Söyleyecek sözü yokmuş…
Denizleri ikiye ayrılmış
Yan yana gemiler
Usulüne uygun bir vedayla ayrılmışlar
Her gözyaşı bir umut
Her umut bir gözyaşı olmuş kadının hayatında
Adamsa bir çentik daha atmış kaybetme çıtasına
Kadında onu bir kere daha görebilir miyim düşüncesi
Adamda son bir kez öpseydim pişmanlığı…
Kadın sonbahara doğru yol almış
Adam ilkbahara yaklaşırken…

Yeniden yeşermez mi koparılan güller
Ağlasam duyulmaz mı oralardan
Hep kaybetsem
Mutlak başarısızlığı kazanmış olmaz mıyım?
Şarkımı ben yazsam
Yine yalnız mı söylerim?
Uyusam, unutur muyum
Uyansam sevinir miyim yaşadığıma?
Bir kerecik olsun papatyalara inansam
Günüm geceme eşit olsa bir güncük
Yalnız olmasam azcık
Bir hayal kursam
Bir kerecik olsun gerçek olsa
Çelişkilerim yön bulsa
Sorunlarım olmasa
Ve bir soru sorsam
“Bir tek ben miyim bunları yaşayan? ”
“Ağlama” dedi yağmur
“Ağla ağla, bitmez ki…”

Duygu DİNÇ
31.12.05

*Cevap aradığım tüm sorularıma ithafen…