Baharı Es Geçsem Hazan Gülüsün

Sarı çiçek hüznüm,gelincik aşkım
Beyazsa kardelen karadır yazgım
Papatya gözüm,mor menekşe bahtım
Bülbülsüz güllerin dalı kurusun

Pıtırcık çiçeği karanfil şansım
Yanıyor ateşden gönül kafesim
Bekleye bekleye ağardı saçım
Divane eyleyen gonca kurusun

Manolya begonya birde reyhanım
Mademki dertliyim dememde lazım
Beyhude sevmedi cananı canım
Yazmayan kalemin ucu kırılsın

Çirkinse laleler güller öğünsün
Sünbülsüz dağların boynu bükülsün
Gülmeyen kaderin kökü çürüsün
Tomurcuk vermeyen dallar kurusun

Güzeli sevdim'de çirkin sevmedim
Kader deyip'de boyun eğmedim
Dünyaya sığdım'da yere sığmadım
Yerimde su çıktı gözü kurusun

Baharı es geçsem hazan gülüsün
Sevmeyi bilmedin zaten ölüsün
Dünyadan bihaber yaban süsüsün
Goncası açmayan güller kurusun

O semada çok uzakta yar benden
O göktedir yıldız ırak bedenden
Neler neler çektim bilse yüzünden
Aşk mazimiz hayal olsun kurusun

Bülbül oldum divaneyim deliyim
Harap oldum perişanım neyleyim
Vurgun yedim sayısını demeyim
Diller sussun kem sözlerde kurusun