Bahardaki Gül'üm Şiiri - Süleyman Kılıç 2

İçimde bir özlem buram buram bir vuslat
Bir akşamüstü ay gibi belirsen kapıma
Burada dakikalar hep sende saatler de
Hep takılı kalmış
Yelkovan durmuş akrep yorgun saatler durgun

Bir ceylan gibi en ummadık yerden vurgun
Özlemin içimi cayır cayır yakarken
Ne zaman ne de yediğim tatlar belirgin
Ağaçlar bile bir maket gibi renkli ancak ruhsuz
Ne aldığım hava ne de içtiğim su hep tatsız

Günlerden hangi gün onu bile artık bilmiyorum
Saat,günler ve aylar birbirine karışmış
Özlemin içimi cayır cayır yakmış
Burada ne gül de koku ne de baharda esinti
Gülün rengi solgun içimde özlemin birikti

Sensiz ekmek tuzsuz ,su acı hayat
Elime aldığım her şey çok bayat
Gülüm, terk edilmez en büyük alışkanlığım
Günün yorgunluğunu üstümden aldığın

Akşamın yıldızı günümün gün ışığı
Şiirimin ,en güzel ahenk unsuru
Sensin Gülbahar gözümün nuru
Aşkımın vazgeçilmez eskimeyen süruru