Baharat Şiiri - Zafer Zengin Etnika

tutunmak derken
hayat değildi
bahsi gecen pencere
balkon demiri
köprü ayakları
halatlar

sendin

| oysa ölümü bile yendim
karabiber hapşurmasın da
çok yaşa diyen olmasa da |

sürükle şimdi ağlarında
bana bıraktığın yalnızlıkları
sar kollarına
ve ağla
kim daha yabancı şimdi
geride bıraktığı anılara

ve küstün şimdi
seni sevmeyen zamana
kaç kişiyi yakacaksın
affetmeyen bakışınla

ey hayat
şimdi ölüler sürme toprağa
yılgınlıklar var daha

görmezler
zencefil bilmez tadını
tarçın konuşur
çıkmamış canda umuda

küçük taylar sarılır hayata
şarabi renklerle gelen
sonbaharda

şimdi çık sokağa
meydan oku asfalta
bank da oturanlara
denize
martılara
batacaksa bu şehir
sensiz batmalı
yoksa yedi tepesini
yerinde söküp atmalı

eylül geliyor hüzün
sen hüzünlü gülümsün
kanı yüreğine borcumsun

kim yenebilir
hangi ordular
sevmeye başlamış
körpecik yüreği aşkla

M.Ö 777 Eylülün üçü

*İpek yolu likyadan başlar