Bahar Perisi Şiiri - İsa Yılmaz

sen yağmur yürekli bahar perisi
sen yokken kurudu ve dalından döküldü mutluluk
bilemezsin nasıl da kan kırmızıdır yokluğun
güneşten kopan bir parçadır zaman
her saniye biraz daha içine çeker beni

sen yağmur yürekli bahar perisi
sen yokken hayaller düştü ateşlere
çöl sarısına döndü tozpembe gülücüklerim
bir rüzgar kalktı hazan ülkesinden
gözlerime kumdan bir yalnızlık doluverdi

sen yağmur yürekli bahar perisi
sen yokken gömülüverdi gezegenin tüm ins-u melekleri
sonsuz bir yemin etmişcesine aşka yaslı düşen yüreğim
hayata yeniden başlamak için bekliyor seni
bıraktığın o yerde, bıraktığın o eski haliyle…

ıx.vııı.x