Bahâr Oldı Bezendi Dâr-ı Dünya Şiiri - A ...

Bahâr oldı bezendi dâr-ı dünya
Çiçekden oldı yür gül-zar-ı ukbâ

Çemen Erteng nakşın gösterür kim
Sabâya Hakdan irdi rûh-ı Mânî

Agaçlaruñ görüp neşv ü nümâsın
Heves ider ki yire ine tûba

Şecerde rûşen uş nâr-ı şükûfe
Meger girü tecellî buldı Musa

Sabâ ölmiş yiri uş kılur ihyâ
Zi virilmiş aña icâz-ı Îsâ

Tolu nur u sürûr u revhi ü reyhân
Meger oldı çemen Firdevs-i ala

Benefşe gûş olmışdur meger kim
İder bülbül gülüñ vasfını imla

Gören gül nâzın u bülbül niyâzın
Bilür nice-y-di Mecnûn-ıla Leyla

Uzatmış dillerin susen meger kim
«enâsın ider ol sultânuñ inşa

İmâret kıl bizi câm-ıla sâkî
Harâb olsun n’olur bünyâœ-ı takva

Şerîat ahmakı nehy itse andan
N’ola çün akl virür aña fetva

Kadeh gam bahrına keştîdür ol kim
Necât isdeye bi’smillahi mecra

Görüben itidâlını bahâruñ
Ki andan zinde olur ervâh-ı mevta

Gülüñ karşusına sâz itdi bülbül
Bu şiri kim taña kaldı aña şura

Ne renge nakş itmiş sini Mevlâ
Ki âlem ışkuña kılur tevella

Lebüñde gizlü esrâr-ı kuli’r-rûh
Yüzüñde rûşen envar-ı tecella

Bu saç mı yâ şeb-i yelda vü ya Kadr
Bu yüz mi bedr mi yâ îd-i Adha

Agız mı bu ki varlıgın bilene
Diyilür yalemü’s-sırre ve ahfa

Saçuñuñ ukdesidür zulma menzil
Gözüñün işvesidür sihre me’va

Gözüñe ne aceb öykünse nergis
Ki olur bî-hayâ ol ki ola ama

Yañaguñ hacletinden derledi gül
Bi-hamdi’llah hayâ var anda bârî

Helâl itdüm gözüñe kanumı kim
Yoluñda ölmek-durur dirlikden evla

Gözüñe pend it zulmı kosun kim
Şehüñ der-gâhı oldı adle mesva

Melik Sülmân Süleymân-ı zemâne
Ki aña kul yaraşur Fagfûr u Kisra

Şeh-i iklîm ki oldı vü olısar
Anuñ hükminde cümle mülk-i dünya

Hak anı şahlıga hâs itdi düşmen
Nedür bâtıl nitekim Lât u Uzza

Ferîdûnsın olursa hasm ›ahhâk
Ola tamarları boynında efc
î
Kapuñuñ zînetin görüp selâtîn
Saña kul olmagı ider temenna

Sözüñde yoh dimek yohdur meger kim
Dilüñde zıdd düşdi yı-y-ıla ha

Sözüñ vardur dimekdür sâyile kim
Dilünüñ lâzımıdur vâv-ıla ra

Cihana cân u belkim câna hem cân
Bugün sensin nite kim lafz u manâ

Ne başara senüñle düşmenüñ kim
Ne avretdür ne er şöyle ki hunsa

Nesebden yohdur assı düşmenüne
Ki renginden bulamaz nefi cinnî

Bilür hâlin elüñde n’olısar lîk
Virür kendüzine olmaz tesellî

Bulıt cûduñdan idrâr alur-ısa
Getüre şehd-hanzal kand-kesnî

Suyı ola Âb-ı Hayvân topragı müşg
Eger çeşme bula lutfuñdan icra

Saña gûn bigi her iş oldı rûşen
Ki ider râzın felek göñlüñe inha

Dilerse keşf-i râz itmek zamirün
Komaya gayb sırrında muamma

Görürse hûr u Rıdvân meclisüñi
Diyeler kim zi sûret zî heyûla

Olur dilinde şîrin Ahmeînüñ
Senüñ medhüñ nite ki esma-i hüsna

Kişi ki itmeye medhüñ suhfın ez-ber
Mecûsîdür kitâbı Zendvâsta

Niçe kim ömrden bula mevâlîd
Atâ zî kübrî vü uzmi vü sugra

Saña heylâc ömrüñ bahşiş itsün
Atâdan anı kim ol oldı uzma

Adûnuñ kısmeti sugrî düşüben
Virilsün mevhibetden saña kübra