Bahar Nefesi Şiiri - Osman Ünver

Bahar nefesi yeşil ordusuyla, kuşlarıyla
Duyurdu neşesini bütün Anadolu'da.
Güneş sıcağında selam veriyor çiçekler
Sıralanıyor yollarında renk renk laleler.
Gözlerinde bir neşe, solmayacaklar sanki.
Unuttular mı dersin eski, zalim güzleri.
Mavi renkte bir uçurtma süzülür göğe,
Kaçar düşlerimin arasından her seferde.
İnlerse sahiden sokaklarımda bir umut,
Hüzne aldanma; eline al bir çalgı, bir ut.
Besteleyelim gönlün düşlediği nağmeyi,
Saki kadehimize dolduracaksa meyi.

Uzaklardan görünür mağrur cılız kemancı,
Titrek bir nağme inletir birden ortalığı.
Kafasını eğmeye başlar duvar gölgesi,
Söyler zevk-i sefa bitsin bu gündüz vakti.
Hüzünlü nağmeler yankılanır kemandan,
Solar rengi; çalar, çalar acizdir kelamdan.
Zabitleri gelir eli, yüzü kindar şehrin,
Son bulur eğlence; gözleri yaşlanır ehlin.