Bahar Şiiri - Muhammed Erol 2

Dala yeşil, göğe mavi çalınır,
Âlem renklerin cümbüş yeridir.
Bahar gelmiş, ruhlar yeniden canlanır,
Bahçemde menekşeler, açmak üzredir!

Toprakta belirir, zarif bir gelincik,
Kan gibi kıpkırmızı rengiyle.
Ve şarkıya başlar, Yusufçuk:
Göçmen kuşlar uzaklardan, dönmek üzredir!

Her yanda bir çiçek kokusu,
Boşluğu dolduran yağmurun buğusu,
Ve içimde bir kıpırtı, yaşamanın coşkusu,
Gönlüm neşeyle, dolmak üzredir!

Akdağlar’da kartalların çığlığı,
Karışır, Murat Nehri’nin uğultusuna.
Vadilerde yankılanır, bir çobanın ıslığı;
Hoyrat bir türkü dillere, gelmek üzredir!

Yabani atların peşinden koşar, çocuklar,
Sonra uçurtma uçururlar, gökyüzünde.
Ve savrulur, ekinler gibi küçük bir kızın saçları;
Güneş avuçlarıma, düşmek üzredir!

Muhammed Erol