Bahar Şiiri - Cevdet Altay

bahar geldi diye seviniyorsun
ama önünde uzunca bir
kış olduğunu unutuyorsun
saçlarına düşen karların farkında
bile olmuyorsun.
gelen her bahar ömürden
koca bir yılı çalıp götürüyor,
sessiz sedasız.

aynaya bir baksan,
yüzündeki çizgilerin
derinleştiyini göreceksin.
yaşamadığın bir hayat var
o aynananın içinde.
keşkelerle pişmanlıklarla
dolu bir yığın sorular var.

çocukluğa nasıl veda ettiğini,
gençliğe nasıl merhaba dediğini,
nasıl evlenip çoluk çocuğa karıştığını,
çile dolu bir yolculuğa atılan
adımlar var o aynanın içinde.

çocukların gözlerinin önünde,
nasıl emeklediklerini, nasıl
anne baba dediklerini,
nasıl yürümeğe başladıklarını,
ellerinden tutup okula heyecan
içinde gittiğini görüyorsun
o aynanın içinde.

onlar büyüdükçe sen yaşlanıyorsun,
saçların ağarmaya başlıyor,
dizlerin sızlıyor yavaştan yavaştan,
attığın her adım seni yanlızlığa,
çaresizliğe taşıyor ağır ağır.
gençliğin çığlık çığlığa
uçup gittiği var o aynanın içinde.

karlar eriyor diye sevinme.
eriyen her damla kar,
umut çeşmesini suyunu
tüketiyor farkında bile olmadan.
eskiden serinleten rüzgar,
üşütmemeğe başlıyor bu sefer.
anılar paslanmaya yüz tutmuş
bir demir yığını gibi,
gözünde canlanıp durur,
acı üstüne acı katarak.

yürüyemiyorsun ayağına
pranga takılmış sanki,
attığın her adım
canını yakıyor,
işittiğin her söz,
YÜREĞİNİ