Bahar Şiiri - Hasan Köysüren

Yolunu gözler
Bütün çiçekler
Bütün doğa gününü bekler...
Önce havada
Sonra suda,
En son toprakta başlar hareket
Ağaç ağaca, insan insana dulda olur...
Sevince boğulur yeryüzü
Gökyüzünde müzik sesleri,
Yıldırımlar gürler apansız
Bulutlar, gökkuşağını sunar insanoğluna
ve insanoğlunun yüreği bir garip olur...
Heycanlanır! ! !
Buğdaylarına bakıp umutlanır...
Çeyizler alınır sandık sandık...
Ceylan gibidir;
"Bozkırımın kızları"
Kendilerini al duvakların içinde görürler...
Sereserpedir çayırlarda kuzular,
Peşlerinden sürüklerler mor koyunları
Beddualar kışla birlikte
Alıp giderler başını!
Çiftçim sırtında torba torba umut taşır...
Balıklar gümüş rengini ışıldatır mavi sularda,
Kıl çadırlar yola koyulur beraberinde arap atları..
Zap doğudan, Göksu güneyden, Çoruh kuzeyden coşar! ! !
Anadolum bahar bahar mırıldanır.
Dağlar dağlığını anımsayıp
Kekik kokusunu yayar ovalarıma
Yurdum yağmurlara şükranlarını sunar
Baharda bir başka çalar davullar

Bir çırpınıştır bahar

Bir silkeleniş...

Yeniye sarılış, umuda tutunmaktır...

Güzelin gelebileceğini düşünmek,

Çirkinliğn kaybolacağını...

Bir güvercindir bahar aklardan daha da "ak"

Bir özlemdir bahar...

Bir sevdadır, yürekte saklı

Bir kardelendir,toprakta saklı

Köysüren’den sevgilerle