Bahar Şiiri - Nevin Akbulut

Bir cümleyle neler yaparsın
Kaça ayrılır bir cümle

Bir cümleyi parçalara bölersin, bölerken de türlü anlamlar yüklersin
Bazen başka yabancı kelimeler katarsın yanına kelimelerin
Başka bir hikaye olsun istersin
Kaderi değiştirmeyi ister gibi istersin

Bir cümlenin öznesini çıkarıp anlamlar yükleyebilirsin
Öznesiz, zamansız, zarfsız iskeleti kalır ellerinde
Kırılır bel kemiği cümlenin
Öznesini kaybetmişsen

Bir coğrafyayı şehirlere bölebilirsin
Soğuk sıcak diye ayırabilirsin
Cümleyi kişilerine göre ayırdığın gibi
Zamanına göre kullanıp, bıraktığın gibi

İskeleti batar diline söylemediklerinin
Dilinin ucunda birikir bir türlü aklına getiremediklerin
Zamanla söyleyemediklerin yara olur diline
Dilin kanar, oysa cümlelerini taşıyabilsen bir şiirin dizelerine
Rahatlarsın uzanırken kelimeler sırt üstü

Bir cümleyle seni anlatabilirim mesela
Dilimin yorgun zamanlarında bir hikaye mırıldanabilirim sana tek cümleyle
Öznesi sen olan
Baharı severdik
Sen sonbaharı, ben ilkbaharı
Birinde dökülen yapraklar diğerinde toplanıyorsa
Baharları ayıramayız

Ayrılıkla ilgili hangi cümleyi kursak
Yakışmaz dilimize
Dilimiz sürçer yalnızlık deriz

Rengi solan çiçekler yeniden renklere boyanıyorsa
Ölmüş diyemeyiz onlar için
Ayrılıkla yalnızlık ayrı bizim lügatimizde
Başkasına göre aynı iken
Biz ayrıyız diyemeyiz
Cümlelerin sonu hala seni gösteriyorsa
Bir doğru ile
Nokta koymak için erkendir bu hikayeye

Sen güz dersin ben sonbahar derim
İlkbaharı sevdiğim halde
Seninle aynı mevsimin içinde sevmek isterim
Ayrı cümleler kursakta bahar kelimesini aynı kullanmak için
Çok da fark etmez yönü mevsimlerin
Çok kış değilse ya da çok yaz değilse
Bahardır her mevsim

Birinde yapraklar düşüyor sararıp
Diğerinde tekrar geri geliyor toplanıp

Buz tutmadı ellerim henüz
Basmadı da ayaklarım buz gibi taşlara
İçim de buz tutmadı
O zaman baharı ayıramayız
Her mevsim bahar ilk ya da son

(On Sekiz Ocak İki Bin On İki 17 50)