Bahar Şiiri - İbrahim Günaydın 4

BAHAR

Baksam, bakmakla doyamam,
Saymak istersem sayamam,
Nedir, şu renk renk boyanan?
…….. Güzelleşir günden güne,
……...Bugünü benzemez düne.
Ağacında yeşil yaprak,
Dallarında kuşlar şakrak,
Suları da berrak berrak,
…….. Akar neşe vere vere,
…….. Sevgi dolu gönüllere.
Bin bir çeşit çiçek açar,
Hapsi ayrı koku saçar,
Kuşlar bile bir hoş uçar,
…….. Hele bak uçan kuşlara,
…….. Renk cümbüşü yokuşlara.
Nere baksam güler yüzüm,
Neşelenir oğlum, kızım,
Meleşir koyunum kuzum,
……. Sevinç bulur her bir varlık,
……. Baharda yaşanmaz darlık.
Halk der: “Hoca çöz şu işi;
Çok soğuk geçirdik kışı,
Yaz gelir bunalır kişi.”
…….. Hoca der: “Baharsa şayet,
…….. Olmaz kimsede şikâyet.”
Güneşin gelir sıcağı,
Isıtır köşe bucağı,
Toprak bir ana kucağı,
…….. Yetiştirir ürünleri,
…….. Müjdeler güzel günleri.
Doğa sularla kanlandı,
Kuru yerler hep canlandı,
Tüm evren heyecanlandı,
…….. Şükür kavuştuk bahara,
…….. Çevre ne hoş bir manzara.
Doğaya bak bir kez düşün,
Ne haldeydi geçen kışın,
Ölü iken dirilişin;
…….. Bir örneği, işte bahar,
…….. Öbürü de leyl ü nehar.
Bu manzara nerdendir, bil!
Düşün, taşın, ara ve bul,
Sen yalnızca ol ona kul,
……… Ona cihan eğiliyor,
………. Ve Yaratan Allah diyor.

İbrahim Günaydın