Bahar Şiiri - İdris Çetin

Baharın kokusu çoktan geldi,
Beyazlara büründü ağaçlar,
Yemyeşil oldu yapraklar,
Otlar, diz boyu yürümeye başladı,
Bahçelerde, kırlarda, dağlarda…

Hafifçe esen rüzgâr,
Yüzüme vuran yağmur damlaları,
İçimdeki görünmez karanlığı,
Alıp götürüyor uzaklara…

Kuş olup uçuyorum, daldan dala,
Duygularım takılıyor, ağaç yapraklarına,
Toprak, burcu burcu kokuyor,
Sevgi dolu kalplere uçabilmek için,
Arılar, çiçeklere yuva yapıyor…

Köy çocukları çamurlu sahalarda,
Top koşturuyorlar, terleye terleye.
Anneler, bacılar madımak topluyor,
Tarlaların tezekleri arasında…

Baharım benim, hoş geldin kalbime,
Senin çiçeklerin açtı kalbimde.
Seninle burcu burcu koktum,
Senin çiçeklerinle, göklere uçtum…

Ekinlerin yeşilliği, meydan okuyor çöllere,
Bir fidan evet bir fidan, seni bekliyor,
Yalnızlık canına tak etmiş;
Diyar diyar dolaşıyor, yeşermek için,
Sen, ona arkadaş bul, onu neşelendir,
O da gülsün, sen de gül, hep gülün…

Ben, hep baharda çiçek açarım,
Gökyüzünde yapraklanırım.
Suyum ırmaklardan denizlere ulaşır,
Tarlaları, bağları, bahçeleri sularım,
Taş kalpli gözlere yaş olurum,
Zamanı gelince ağlamasını bilirim,
Gürleyip, yağmasını da...

Her bahar fidan olur yaprak açarım,
Kuşlar, böcekler üzerime konsun diye,
Her rüzgâra gülümserim, el sallarım,
Beni sevenlere ve sevdiklerime,
Çabuk ulaştırsın diye...

06. 04. 2001
Üçkaraağaç Köyü
Akdağmadeni