.Bahar... Şiiri - Bekir Kadir Aydın

ilham olarak esinlendiğim bu şiiri, bir kaç gün önce allahın rahmetine kavuşmuş olan YUSUF HAYALOĞLU'na ithaf ediyorum.

Bu gün, günlerden güneşli bir bahar sabahıydı,
Uyumak istemiyordum; ama ağır bir uykunm vardı.
Ne olmuştu bana bu gün? Ben de bilmiyordum;
Oysa her sabah erken,neşeli uyanırdım.

Bu sabah ağır yorgundum galiba;
Odamı aydınlatan güneş ışınları pırıl pırıldı,
Sanki, beni dışarı davet ediyor gibiydi
Pırıl pırıl güneş altında oturmak istiyordum.

Hele ayaklarım! Beni nasılda dışarı çekiyordu,
Birden kendimi bir bankta buldum;
Mazimden kalan,anılarla dolu bir baknktı,
Evet evet! Bir park yerindeki eski bir banktı.

Biraz oturdum, birden anılara dalmıştım.
Burda karşılaşmıştık,burda bakışmıştık
İlk bakışta yanmıştım; hele saçını yana çevirmesi,
Hele cilvesi, bakışı güneşten de sıcaktı.

Bu parkta aşık olmuştum,bu bankta,
Burda sevmiştim; ilk defa ellerine dokunmuştum;
Oysa ellerini çekmişti ve rengi sararmıştı.
Sanki suçluymuşçasına titriyordu elleri

Bu parkta ilk kez öpmüştüm onu,
Öpmüştüm de beni yanlız bırakıp gitmişti.
Bir hafta sonra gelmiş,ellerime dokunmuştu
ve ağlamıştı, ağlayan gözleri sevinç gözyaşlarıydı.

Ağladığım gün o da ağlar, güldüğüm gün o da gülerdi.
Sordum bir ara bizi ayırabilirler mi? Diye
Gözüme baktı; ancak ölüm ayırır demişti
Bir bedende iki can gibi olmuştuk

İsmini parkın başındaki ilk çam ağacına kazımıştım.
Kendi ismimi de sondaki çam ağacına kazımıştım.
Baharla ismimiz yeşerirdi,baharla yaşardık
Söz verdik bu ağaçlar kurumadan ayrılmayacağız diye.

Güneşli bir günde yine baharı bekliyordum,
Gelmedi; gün,ay, yıl geçti gelmedi bekledim
Sordum nerde nereye kime gitti? Diye
Cevap yoktu veda etmeden gitmişti.

Oysa o gün nişanlım olurmusun? Diyecektim
Yüzükleri hazırlamıştım üzerlerine ismimizi kazmıştım,
Benimki parmaklarımda kaldı, onun ki hala bekliyor
Bir gün gelir diye; oysa nafile gelmedi

O gelmedi haberi geldi evlenmiş dediler
Bir kız,bir de erkek çocuğu olmuş dediler.. mutluymuş...
Sanki ölmeden beni öldürdüler, yıktılar, tarumar ettiler
İnanmam gelir, gelecek evleneceğiz dedim. beyhude......

Artık o yoktu, hayat yoktu,ölüm vardı.
Bir an önce ölmek,unutmak istyordum
Unutmak için içtim, olmadı unutamadım
Vahşileşmiş gibiydim insan değildim...

Eskisi gibi değildim saç,sakal karışmıştı
Beni gören ya deli, ya da bir devrimci sanmıştı
Her gün boykotlarda,bilmediğim miting alanlarındaydım.
Biri sevdama küfretti gözümü kırpmadan onu vurdum....

Uzun yıllar verdiler yattım içerde,unutamadım
Sefil, perişan olmuştum. Hayata yenilmiştim
Soran yoktu beni yaşlı topal bababm vardı,
Bir de gözü ama yaşlı anam vardı....

Mutsuz bir şekilde çıktım içerden
Sordum anama haber varmı diye
Ağladı sessizce: sana göre değil diye
İçimden buruk bir sevinç demek haber vardı

Nerde anne? Dedim ses etmedİ
Sanki söylemeye dili varmıyordu
Anne çektiğim acı yeter! ne olur söyle dedim
Gündüz meyhanede,geceleri sahte mutluluklar peşinde....

İçimden haykırmak,isyan etmek vardı
Boğazımda bir düğüm ne iniyor ne çıkıyordu.
Ağlamak istedim,kurumuştu gözyaşlarım
Titriyordum düşmemek için duvara yaslandım

Meğer çıktığımı duymuş,ortadan yine kaybolmuştu.
Aradım, bulamadım yoksa öldümü?
Hani ancak ölüm ayırır! Demiştik birbirimize
Belki de yeminimizi yerine getirdi

Anam yaşlanmıştı, mürrüvetimi görmek istiyordu
Komşu kızı dedi oğlum efendi bir kız dedi
Ömür geçiyor ölüyorum artık dedi
Peki dedim. anne ama yüreğim ağlıyor

Evlendim çocuğum olmuştu ismi de BAHAR' dı
Artık küllenmişti yaram; ama üflesen yanacaktı
Sömemişti, sönmeyecekti belkide!
Yaşadığım sürece de yanacaktı sönmeyecekti.

Birden kendime geldim, etrafıma baktım
Bir rüyadan uyanmış gibiydim.
Oysa; maziden kalan anıların iziydi gördüklerim
Dalmıştım anılara, nerdeyse boğulacaktım

Yorgundum,hemde sabahtan beri yorgundum....
Ayaklarım beni zorlamıştı bu parka gelmeye
Bu gün başımdan sanki duman tütüyordu
Sanki bir felaketin habercisi......

Oysa her yer yemyeşil ışıl ışıldı
Birden bir hışırtı sesi; sanki birisi geliyordu
Boş ver dedim, garip bir yabancıdır diye
Birden tanır gibi oldum, tanıdım bu oydu!

Bu bahardı Gelen! Hayır o olamazdı
İpek gibi yana taradığı saçları cansızdı,
Ya gözleri! öylemi bakardı bana?
Ama oydu yıkık, perişan ve sararmıştı.

Birden ayağa kalktım ona doğru koşmak
Onu yakalamak, ona sarılmak istedim.
Olmadı,ayaklarım titriyordu, koşamıyordum
Zaten yapamazdım o başkasının olmuştu

O da beni gördü, kaçmak istedi
Ama kaçamadı,o da titriyordu
Kollarından tuttum yüzüme bakamadı
İkimiz de ajitasyon çekiyorduk belli ki

Birden ismimiz kazılı ağaçlara baktı
Ben orda oturuyordum,o bankta o parkta,
İsmini kazdığım ağaç sanki kurumakta diretiyordu,
Benim ağacım da solmuştu; ama kurumamıştı.

Ellerine dokunduğum ilk gün gibi titriyordu
Bir süre bakakaldık, ağlamıştı o
Bense şaşkın ve kurumuş bir dal gibiydim.
Sordum:Hani bizi ancak ölüm ayırabilirdi?

Bak dedi ağaca, son yaprak daha dökülmedi,
Birden ellerimi bırakıp kaçtı şaşkındım,
Birden bir rüzgar esti, en son yaprak ta döküldü
Ve acı bir çığlık sesi duydum,bu çığlık baharındı.

Koştum, meğer nazik bedeni bu acıya dayanamamış,
Belki de son sözünü yerine getirmek istedi
Elleri titiriyordu, bir şeyler söylemek istiyordu.
Ama son yaprakta çoktan dökülmüştü.

Ona yaklaştım sıcacık nefesi daralıyordu,
Son sözlerini söylüyordu: Kader utansın.
Yeminimi yerine getrdim dedi.
Birden ağaca baktı son yaprak ta çoktan dökülmştü

İlk baharla beraber, bahar da bitmişti
Son yaprak çoktan kurumuş dökülmüştü
Bende bir serseri kurşuna hedef olmak için
İlk eylemde öne atılmıştım.....

Hedefime mutluluk içinde varmıştım....
Çünkü sevdiğime kavuşacaktım...
Sonsuz sevgi'ye aşka ELİF 'e...........
Deniz gözlü MAVİ SEVGİ ye.......GÜLÜM'e

VAN
21.03.2009