Bahar Şiiri - Yakamoz Yakamoz

Baharın parıltısı; karanlığı, aydınlık
Hüznü mutluluğa çevirdi,tuttu ellerimden sıcacık
Çıkardı beni... bendeki benden.

Papatyalar daha bir beyaz, sevdanın saflığın da.
Baharın büyüsü mü, duyguların çözülümü mü?

Kimseye hesap vermeden, kendime bile
Çözebilir miyim, hasapsız problemleri?
Yaşayabilir miyim, umarsızca, içimde ki bilmeceyi?
Güneş ısıtırken içimi ılık ılık, yakar kavurur sa,
Çiçeklerin saflığı, baharın yeşili, solar sa...
Baharın sıcaklığın da, kendi mi koyvermişken
Kara kışa döner mi, aniden?
Yazın sıcağın da üşürken ellerim
Baharın yokluğun da, kışın soğun da, donar yüreğim.

Mutluluk zoru başarmanın mükafatı
Olmazı olmaz yapan, duyguların armağanı.
Yüzüm gülüyor sa,duygularım coşuyorsa
Labirentleri geçtim, kendim oldum doyasıya..

Yüreğim kendini aştı, bir çılgınlık yaptı.
Hayatın anlamının, yaşamak olduğunu anladı.
Bahar tüm içtenliğiyle tuttu ellerimden
Güven verdi, huzur verdi gönülden.
Ne olur, baharı mı almayın benden...