Bahar Şiiri - Özgül Özyılmaz

Geldin yine yürekleri havalandıran
İnsanın içinde kıpırtılan yaratan
Ilık rüzgarıyla baştan çıkartıp
Çılgınca insanı yollara, sokaklara çağıran ilkbahar!
Çık diyor şeytan yollara
Soyun dökün at üstünden kıştan kalan kasveti, ağırlıkları
Hafifle, rahatla..
Salın şöyle yollarda uçuşsun etekler, dağılsın rüzgarda saçlar
Süzsün birkaç beğeni dolu bakış seni gizlice
Sen bakın etrafına kara gözlüklerin ardından dilediğince
Bin arabana, çek git deniz kenarına
İste bir güzel çay, yak yanına da bir sigara
Hele bir de varsa bir dost yanıbaşında
Oh, gel keyfim gel var mı senden daha iyisi dünyada..
Burnunda deniz kokusu, kulağında martıların sesi
Teninde birleşsin rüzgar, güneş, sayki sevgilinin kaçamak okşayışları
Dertsiz, tasasız, umursamaz ve aldırmaz bir halde
Doyasıya solukla o unutulmaz zamanı..
İşte bu en güzel keyif, en güzel hediye..
Şöyle özgürce, hafiflemiş olarak, gönlünce giyinip kuşanıp
Gönlünce salınmak ortalıklarda..
Bırakıp derdi kederi kışla geride
Bakmak hayata umutla,
Tomurcuklarla dolu yeni yarınlara..