Çocukluğumu bağışladığım evren, canımı bağışlamadı.
Af dileyen ben değilim, affetmeyen sizlersiniz.
Midemdeki kramplardan, sabahki alarmlardan ve babamsız
kahvaltılardan arttırdım bu ağrıyı.
İçimde sayısız kan çukuru biriktirdim, gayya kuyusunda arındı
kinim, nefretim.
Yine de sustum ama neden?
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta