Çocukluğumu bağışladığım evren, canımı bağışlamadı.
Af dileyen ben değilim, affetmeyen sizlersiniz.
Midemdeki kramplardan, sabahki alarmlardan ve babamsız
kahvaltılardan arttırdım bu ağrıyı.
İçimde sayısız kan çukuru biriktirdim, gayya kuyusunda arındı
kinim, nefretim.
Yine de sustum ama neden?
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta