Bağışlanmaz Günahlar Şiiri - Halil Kumcu

Bağışlanmaz günahlar içindeyim;
Hem itiyor, hem çekiyorsun.
Bir zülüf yapışmış şakaklarına,
İnsanı mest ediyorsun.

Her an veda edecekmiş gibisin;
Bilirsin, korkutur beni yalnızlık.
Çekildi mi kılıçlar,
Neden her yer karanlık?

Kendi kendimle konuşur oldum;
Kirpiğimdeki yaşlar sıralı sanki.
Düşmemek için yaslandığım duvar,
Yanardağa dönüştü arkamdaki.

Alevden gözlerindeki tüm izler,
Öyle bir korla tutuşmuş ki;
İki yarım bir bütün etmedi, yazık;
Acılarına vasiyet etmişsin meğerki.

Dil susar,
Yürek yanmaya başlayınca;
Ses verir gül yaprağı dudağın,
Sesim sesine çarpınca.

Yokluğunda halka halka sarı saç örgülerini,
Her gün ellerimle tararım.
Geçen günlerimize yas tutup,
Gözler ruhun aynasıdır, şarkıyla kanarım.

11 Ocak 2024 / Perşembe / Ankara Gazi Hastanesi