Bağıra Çağıra Şiiri - Hatice Elveren Peköz

BAĞIRA ÇAĞIRA
Mevsim henüz yazda,
Yayla yollarında insanlar…
Dağlara şöyle durup baktım da, ormanlar önlerine eğilir.
Ağaçları kesip betonarme evler dikerken,
Duydum sesini ağaçların,
Acısı yüreğimde.
Çığlık çığlığaydı orman.
Ağaçlar yanar,
Çocukluğum yanar bağıra çağıra…

Gün doğarken çıktım yola,
Mevsim henüz eylülde…
Boş tarlalara sürülmüş insanlar…
Ölüm tarlaları uzanıyordu önümde,
Çöl cehenneminde kör bir tuzak!
Ardıma dönüp batkım da bir telaş, bir isyan…
Kadınlar çelişkilerde, can çekişlerde çocuklar.
Bıçak sırtında sabırsız erkekler…

Boş tencerelerden ESO-ES sesleri yükselir Ortadoğu’da.
Ekmek kapanın elinde,
Analar çaresizliğin deminde,
Çocuklar tam şiddetin ortasındalar.
Aç, yoksul, sefil ve yuvasızdılar…
Mevsim ise henüz baharda..
Bir yerlerde bayram sabahlarına uyanırken insanlar,
Bir yerde insanlığa kan kusturuyor Siyonistler.

Oysa biraz ötelerde alaca akşamların gölgesinde çocuklar, korkuyla kuytulara siner…
Al yüzlü, gül kokulu anaların bağrından kopan bin bir ahtın sesi yankılanırken yedi kıtaya,
Orta Doğu’ya durup batkımda gözü yaşlı insanlar…
Yediden yetmişe aşamadıkları bir şiddetin ortasındalar…
Filistin işgalin altında,
Duvar diplerinde vurulmuş gençler, çocuklar…

Orman kanunlarının başladığı yerde, bır sürek avıdır sürer.
Kamplarda toplatılmış kadınlar, erkekler ölümün kıyısında.
Gençler namlunun ucunda durur,
diz boyu haksızlıklar…
Taş ve sopadan ibaret,
pasif bir direnişi yaşarken Filistinli çocuklar,
Ötelerde başka bir çocuk taş atar tanklara…
Tankın namlusu çevrilmiş çocuğa,
Çocuklar vurulur bağıra çağıra..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

SİNSİ BAKIŞLAR (1999)
Düşsel bir hayal kurdum
Sevgi yağmurlarıyla yıkanıyordu
Dünyanın her bir yanı…
Ne savaş vardı,
Ne de barut kokusu.
Çocuklar kır çiçekleri gibi
Sere serpe büyüyordu.
Açlık, yokluk, hastalık,
Yeryüzünden silinmişti bir anda.

Gerçek bir düş gördüm sonra,
Acımasız aykırılıklarla dolu dünya…
Güvensiz, mutsuz, adaletsiz...
Yürekler gökyüzüne asılı,
Sevgiler mum ışığında yitikti.
Dört bir yanda savaş barut korkusu,
Sömürgecilerin sinsi bakışları
Bosna, Çeçenistan, Lübnan'a bakıyordu iştahla…

Böylece asıl gerçeği gördüm.
Çaresizliğin nezdinde,
Şiddetin acımazsızlığında olan,
Taş benlikler şimdi mutlu muydular?
Onlar, acımasızca yakarlarken savaşın ateşini,
Zaten böyle şiddetin içinde
Sevgiyi düşlemek,
Hayal etmek ne mümkün?
İnsafsızların hırçın yüzünden
Sinsi bakışlarından arsızların,
Sevmek, sevilmek ne mümkündü…
Hatice Peköz