Bağdatlı Çocuğa Mektup Şiiri - Ömer Sevim

Acı içinde acıyla yazıyorum sana bu mektubu
Çaresizliğimi,utancımı kalemin mürekkebine koyarak kağıda döküyorum...
Merhaba yada nasılsın diye başlanır bütün mektuplara,sonra havadisler gelir hal hatır sorulur.
Oysa ben sana ne merhaba nede nasılsın diyeceğim Bağdalı başı sargılı çocuk.....
Ben sana bu mektubu yazarken kimbilir kaç füze kaç bomba düşmüştür saklambaç oynadığın sokağa..
Benim senden hal hatır sormam benim ya aptal yada deli olduğum manasını taşır...
Senin şu anda hayatta olup olmadığını bile bilmiyorum ama,bir fotoğrafın şu an önümde,öyle çaresiz öyle mahzunsun ki,sana bakarken ben utanıyorum çaresizliğime.
Zeytin karası gözlerinden boncuk boncuk yaşlar süzülmüşhiç gülmeyen dudaklarına doğru.
Sen konuşamıyorsun ama,gözlerin o kadar çok şey anlatıyorki anlamamak için kör olmak lazım.
Bakışların bir tufan gibi benlikleri sarstı,gözlerinde ki yaşlar bir yanardağın püskürttüğü lavlar gibikalpleri yaktı,ama bir şey yapamadık.
Derin bir ah çekip'bu çocuğun suçu ne 'dedik.
Sahi suçun neydi
Tek bir suçun vardı bildiğim
Bağdat'lı olmak,Bağdat'ta doğmak
Ben sana bu satırları yazarken bizim burda bir rahmet yağıyor semadan
Su birikintelerine düşen yağmur damlaları halkalar açıyor toprak kokusu baharın geldiğini müjdelercesine buram buram kokuyor.
Sizin oralarda ise
Rahmet yerine vahşet yağıyor semadan
Yağmur gibi füzeler,bombalar yağıyor üzerinize etrafını harabeye çevirerek,kan ve barut kokusu birbirinr karışmıştır televizyonlardan görüp gazetelerden okuduğuma göre..
Bilmiyorsun belki söyleyeyim
Ebabiller,kırlangıçlarda gelmişler bizim buraya vızır vızır sesleri geliyor şafak vaktinde..
Sizin orayada bir göç oldu ama
Bu ne ebabail ne kırlankıç nede başka bir kuştu
Sizin oraya zehir yüklü katil uçaklar göç etti
Kulakları yırtan vahşi sesleriyle.....
Evet Bağdat'lı başı sargılı çocuk
Sana yazdığım bu mektup yıkılmışlığımın,ezilmişliğimin,çaresizliğimin,utancımın bir vesikasıdır
Oysa sana güzel şeyler yazmak isterdim
Sen vahşetin ortasında senin üstüne bahisler oynanırken,ben kalkıp sana şekerlerden oyuncaklardan bahsedemem
Belki
Şekerin ne olduğunu bile bilmiyorsun
Çünkü sen
O boncuk gözlerini savaşla açtın
Kulaklarına ezan sesi yerine mermi vızıltılar girdi,güzeli güzel şeyleri görmedinki ben sana güzelliklerden bahsedeyim
Sen savaşı hep bir oyun sandın
Taaki şarapnel parçaları seni yaralayana kadar
Yinede
Beddua edemedin seni yaralayan allahsıza.
Çünkü sen çocuktunyüreğin saftı,kalbin saftı,dünyadaki tüm çocukların yüreği ve kalbi gibi
Ama şuna inan k,senin yerine binlerce,milyonlarca dudak beddua etmiştir.
Milyonlarca göz açığa çıkarmıştır sakladıkları gözyaşlarını,
Ve hiç bir zaman,bu kadar çaresiz kalmamıştır kalbinde zerre kadar vicdanı olan insanların gözleri
Sana daha neler yazayım diye düşünürken şairden mısralar geliyor aklıma
Şöyle diyor Necip Fazıl
'Kırıldı oyuncağım artık bir daha gülmem
Toz olur,toprak olur,duman olurum ölmem'
Sende ölemezsin
Çünkü senin oyuncağından ziyade vatanın yıkıldı,özgürlüğün kırıldı.
Bir hayavanı özgür bırakmak için seferber olanlarsenin özgürlüğünün etrafına çelikten bir kafes örüyorlar
Birde utanmadan özgürlükleri için savaşıyoruz diye böbürleniyorlar.
Ne kadarda saçma
Bir dörtlükle veda ediyorum
'Öfkenin hançerine su ver sen
Bir gün nefretini kusacaksın
İşgal edilmiş topraklarının üstünde
Özgürlüğün kılıcını sen kuşanacaksın'