Bir bahçe kurayım ki, görsünler cennetimi…
İnsanlar unutmasın, Şeddad’ın kudretini.
Türlü renk türlü çiçek, hayal gücü ötesi!
Çeşit,çeşit kuşların, bülbülün yanık sesi…
Dillere destan oldu, yankılandı kavminde!
Başı göklerde idi, diz çökül dü önünde.
Benzetirdi şaşkınca, Cennete Bağ’ı İremi.
Faniyi bekâ sanar, aldatırdı kendini…
Ne kadar güzel olsa da, bu dünyanın bahçesi,
Esti haşin bir rüzgar, soldurdu hepisini.
Pişmanlıkla yöneldi,huşû içinde gümrah,
Yöneldi nazargaha, ben aldanmışım eyvah!
Bağ’ı İrem: Âd kavmi zamanında Şeddad ismindeki hükümdarın cennete benzetmek için yaptığı bahçenin ismidir.
Şükran BeşışıkKayıt Tarihi : 3.2.2009 14:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hatta fani lezzetlerin,
bitişini tasavvur dahi elemdir.
İrem bağlarının batıp gidişi
arzın onu yutuşu, benzerleri
için bir ikazdır. Bu manaları
şiirleştirmeniz çok hoş olmuş
tebrikler şairim.
Bedri Tahir Adaklı
Tebrik eder, kutlarım bu güzel şiirinizi... Sevgiler ve selamlar...Hâlenur Kor
TÜM YORUMLAR (4)