Bağ Bozumu Şiiri - Mine Özdemirtaş

Şimdilerde
Her yerde plastik koltuklar var biliyorsun.
Sanki,
Oturak yerim... oturağını hep yanında taşıyor.
Ben tosbağa değilim istemiyorum.
Sıkıldım.
Artık mevsim bağbozumuna koşuyor
Yaz güneşi göç etmeden az önce
Bana bir kır kahvesi bul, ne olursun!
Dimdik bir yamaçta
Ya da ince bir derenin kenarında
Hiç farketmez.
Ama; mutlaka!
Masası ve sandalyeleri tahtadan olsun.

Düşünsene!
Sımsıcak bir köy ekmeğini paylaşıyoruz.
Tulum peyniri, ballanmış incir... Çardak altında
Asma yapraklarının arasında gülümseyen
Bir salkım kara üzüm
Taze ceviz içi ve... şarap.
Biliyorum gülüyorsun.
Sence şarap yerine ayran olmalıydı değil mi?
Plastik sandalye sendromu bu.
Ya da; kültür karmaşası.Ne dersen de.
İstersen; teşhisin, bunalım olsun.
Kent soyluluğumun;
Bağbozumuna soyundum.
Daha ne olsun?