Bade-i aşk... Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Ey kederini kadehlerden içtiğim,
Sabah akşam kapısından geçtiğim;
Seni ebedi kaybettiğimi sandım.
Aradım durdum yıllarca...

Yoluma ışık tuttu sonunda,
Adres gözlerin...

İçime bir kurt düşürmüştü vehim,
Rehin alırken sevdan,
Sen nerelerdeydin?

Çardak altında geçen bir geceydi ki;
Bin geceden muğlak,
Gözlerimin içine bu kez iyi bak,
Aşkın meze, kederin bade.
Susamış yolculara su içirir, adres gözlerin...
Ey çöl ateşi yakan taze,
Su içir su içir sade!

Başka dudaklar değdirme bari kadehe
Vazgeçemem de ben bade- i aşktan;
Yoluma dikilir ürkekliğim...

Aşkının çıkmaz sokaklarında bulurum kendimi
Gel de insaf eyle!

Yak ışığını aydınlat sana gelen yollarımı.
Lakin yine de, bende o cesaret nerde?
Kapının önünden bir daha geçmek için;
Yürek lazım...

Yabancı yolculara dur de!
Yanıltmasın garipleri adres gözlerin.
Sen sazını çala dur;
Bir türkü yakarım ben de...
İçime bir kurt düşürür vehim,
Rehin alır sevdan...

Haziran/2009/Bodrum