Bad-ı Aşk Şiiri - Muhammed Fakirullah

Bil ki bak düştüm dest-i aşka olma benden bigane,
El uzatır ise müjganına bad-ı saba, ruh-i siper eder bu divane.

Ra’d sedası misüllü sevdan şak eyledi gönlüm ru-i gül-i yar
İstemez asumandan dökülen katrelerin, aşk tohumlarını ekmesini aramıza ağyar

Kapına gelsem de çeşminden alsan beni olsam gönlünde mihman,
Aşk-ı suzanıma lütfeylesen çah-ı madan bir umman…

Simana işleyen bir tebessüme dökülsün dürr-i beyza semadan
Akmasın dedi giryanın etmesin beni diyar-ı gurbette perişan

Firkatın feryadı ile haykırır kalbim anestü nara diyerek
Uzatsan da elini, yaklaştırsan bedr-i arızın bana gelerek

Raz-ı lü’lulerin saçsan da şem-i vuslatı yaksan geceme
Arz-ı halim dinleyip derk etsen sevgini versen sineme.

13 Ekim 2013 / Trabzon